 |
|
|  Δευτέρα 30/4
Αυστρία-Με τα αποκαλυπτήρια του ελληνικού μνημείου, η Ελλάδα τίμησε τους περισσότερους από 350 νεκρούς της στο πρώην ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Έμπενζεε της Άνω Αυστρίας
ΒΙΕΝΝΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Δημήτρης Δημητρακούδης
Η δραματική έκκληση "Ποτέ ξανά", αντήχησε στην τελετή αποκαλυπτηρίων του μνημείου -- μαρμάρινης πλάκας Μνήμης Ελλήνων Θυμάτων -- με την οποία η Ελλάδα τίμησε τους πάνω από 350 νεκρούς της-θύματά της στο πρώην γερμανοναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Έμπενζεε της 'Ανω Αυστρίας, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στην τελετή παραβρέθηκαν αντιπροσωπείες της ελληνικής και κυπριακής πρεσβείας στην Αυστρία -- με επικεφαλής την πρέσβειρα της Ελλάδας Χρυσούλα Αλειφέρη -- της Ιεράς Μητρόπολης Αυστρίας, του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδας με τον Γενικό Γραμματέα του, Βίκτορα Ελιέζερ, όπως επίσης της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Αυστρίας, του Διαπολιτιστικού Συλλόγου Μακεδονία (με επικεφαλής τους προέδρους τους) και του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών και Επιστημόνων του Γκρατς.
Παραβρέθηκαν επίσης αρκετοί Έλληνες και Εβραίοι Έλληνες που ζουν στην Αυστρία, καθώς και ο ιδρυτής και διευθυντής του Μουσείου Ιστορίας στο Έμπενζεε Δρ. Κουατέμπερ, ο οποίος είχε βοηθήσει ουσιαστικά και διαδικαστικά στην τοποθέτηση της πλάκας Μνήμης Ελλήνων Θυμάτων στις πρώην εγκαταστάσεις του στρατοπέδου συγκέντρωσης.
Τρισάγιο στην μνήμη των Ελλήνων θυμάτων τέλεσε ο εκπρόσωπος της Ιεράς Μητρόπολης Αυστρίας ιερέας πάτερ Ηλίας, ενώ την εβραϊκή προσευχή ανέπεμψε ο γενικός γραμματέας του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, ο οποίος αργότερα εκφώνησε έναν ιδιαίτερα συγκινητικό λόγο.
Στην ομιλία της, η πρέσβειρα της Ελλάδας Χρυσούλα Αλειφέρη τόνισε ως ιδιαίτερα σημαντικό την τοποθέτηση τώρα εθνικού ελληνικού μνημείου στο πρώην ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Έμπενζεε, με μέριμνα της ελληνικής πολιτείας και συγκεκριμένα του υπουργείου Εξωτερικών και του ιδίου του υπουργού Νίκου Κοτζιά.
Με την επικείμενη ολοκλήρωση της θητείας της, η απερχόμενη πρέσβειρα, θεωρούσε, όπως σημείωσε, ως υποχρέωσή της την εκπλήρωση ενός εθνικού χρέους, την τοποθέτηση εθνικού ελληνικού μνημείου, καθώς η πλάκα Μνήμης είχε κατασκευαστεί προ ετών από πεντελικό μάρμαρο, αλλά λόγω διαφόρων συγκυριών δεν είχε τοποθετηθεί έως σήμερα.
Oι Έλληνες έχουν αποφασίσει να καταπολεμήσουν το ρατσισμό και τον αντισημιτισμό, με κάθε τρόπο, μέσω των νόμων και μέσω της παιδείας, με την ίδρυση του Μουσείου Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη, επισήμανε στην ομιλία του ο Γενικός Γραμματέας του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδας Βίκτωρ Ελιέζερ.
Τόνισε ακόμη πως "το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος, το Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης, μαζί με το Υπουργείο Παιδείας ενισχύουν τις συνεχείς προσπάθειες να μεταλαμπαδεύσουν τις αξίες αυτές ενάντια στα τέρατα που επιδιώκουν την αναβίωση του ναζιστικού σκοταδισμού".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
