 |
|
|  Kυριακή 29/4
Τουρκία: Ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτη Πριγκηποννήσων Γέροντος Δημητρίου
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Ανδρέας Ρομπόπουλος
Κατά την καθιερωμένη εκκλησιαστική τάξη και παράδοση τελέστηκε χθες στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου της Πριγκήπου, η ενθρόνιση του προσφάτως εκλεγέντος Μητροπολίτη Πριγκηποννήσων Γέροντος Δημητρίου.
Στην τελετή ενθρονίσεως παρέστη ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, Ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου, κληρικοί και Άρχοντες Οφφικίαλοι, ο γενικός γραμματέας Θρησκευμάτων του ελληνικού υπουργείου Παιδείας, Γεώργιος Καλαντζής, ο πρέσβης Ευάγγελος Σέκερης, Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη, ο δήμαρχος της Πριγκήπου και εκπρόσωποι των τοπικών αρχών, καθώς επίσης και πιστοί.
Στην ομιλία του o Οικουμενικός Πατριάρχης, μεταξύ άλλων, σημείωσε ότι η διακονία του Θεού και του ανθρώπου στην Εκκλησία είναι η πεμπτουσία της ιερωσύνης. «Ο κληρικός δεν ανήκει εις τον εαυτόν του, αλλά εις τον Χριστόν και τον πλησίον, γεγονός το οποίον απαιτεί από αυτόν κατάθεσιν ψυχής, αυθυπέρβασιν, αυτοπροσφοράν, ταπεινοφροσύνην και αγάπην. Το Είναι μας αποτελεί δώρον της χάριτος του Θεού, το οποίον οφείλομεν, εν αγάπη, να προσφέρωμεν, εις τον συνάνθρωπον», τόνισε.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης απηύθυνε τρεις αδελφικές παραινέσεις προς το νέο Μητροπολίτη Πριγκηποννήσων: «Πρώτον, να έχης εις την ποιμαντορίαν σου πάντοτε συνόμιλον την ταπεινοφροσύνην. Μιμήσου την ταπείνωσιν και την αγάπην του αειμνήστου Γέροντός σου, του προκατόχου ημών Οικουμενικού Πατριάρχου Δημητρίου, η ψυχή του οποίου συναγάλλεται σήμερον, ομού μετά των πνευμάτων των μακαριστών γονέων σου Κωνσταντίνου και Ζωής. Δεύτερον, να εμπνέεσαι εις την διακονίαν σου από το «Πνεύμα της Χάλκης», της κοινής Τροφού ημών Σχολής, την οποίαν θα έχης πλέον την ευκαιρίαν να ατενίζης και να επισκέπτεσαι συχνότερον, ενθυμούμενος τα τέσσαρα ωραία έτη του εκεί βίου σου, κατά τα οποία εσφυρηλατήθη η ιερατική σου κλίσις. Το «Πνεύμα της Χάλκης» είναι βαθέως ορθόδοξον και εκκλησιοτραφές, είναι πνεύμα πιστότητος εις την παράδοσιν και εμπιστοσύνης εις την δύναμιν του διαλόγου, είναι το φιλόθεον και φιλάνθρωπον πνεύμα και ήθος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Τρίτον, να δεθής με την επαρχίαν σου, η οποία έχει τετιμημένην ιστορίαν, φέρει ανεξίτηλον την ρωμαίικην σφραγίδα, έχει πολλά αξιόλογα μνημεία και προσκυνήματα και άλλα ιστορικά κτίρια του Γένους. Σε αναμένει ο ευλαβής λαός των Πριγκηποννήσων. Να τους αγκαλιάσης όλους, να αναγνωρίσουν εις το πρόσωπόν σου τον στοργικόν και πατρικόν ποιμένα. Το μικρόν ποίμνιον είναι ευκαιρία προσωπικής γνωριμίας με τον καθένα. Κάθε ψυχή αξίζει όσον ο κόσμος όλος. Και κάθε ναός ή ναίσκος, εις τον οποίον τελείται η Θεία Ευχαριστία, ακούεται το «Χριστός Ανέστη» και το «Κύριε ελέησον», είναι τόσον μεγάλος και φωτεινός όσον η Αγια-Σοφιά».
Στην ομιλία του ο Μητροπολίτης Γέρων Πριγκηποννήσων Δημήτριος αναφέρθηκε στο έργο και την προσφορά του άμεσου προκατόχου του, μακαριστού Μητροπολίτου Ιακώβου, ενώ μνημόνευσε και όλους τους προκατόχους του, καθώς επίσης και το όνομά του γέροντός του, αοιδίμου Οικουμενικού Πατριάρχου Δημητρίου. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην προσφορά του Ιερού Κλήρου αλλά και στους Προέδρους και τα μέλη των εκκλησιαστικών επιτροπών, της φιλανθρώπου Διακονίας της Αγάπης και στους διδάσκοντες στην Αστική Σχολή της Πριγκήπου που πάντοτε συμπαρίστανται στο έργο της τοπικής Εκκλησίας. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην ιστορία της Ι.Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων, η οποία αποσπάσθηκε, το 1924, από την Ι.Μητρόπολη Χαλκηδόνος, και στη συνολική στήριξη που αυτή πάντοτε προσέφερε στον Θρόνο. Ο νέος Ποιμενάρχης των Πριγκηποννήσων εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη «δια την υψηλήν τιμήν που μου επεφύλαξε δια της προκρίσεως μου εις ταύτην την Ιεράν Μητρόπολιν, και μάλιστα με την μείζονα και σπανίαν εκκλησιαστικήν τιμήν της γεροντικής περιωπής εν τω προσώπω μου».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
