 |
|
|  Σάββατο 28/4
Άφιξη στη Βιέννη της πρώτης εμπορικής αμαξοστοιχίας της απευθείας σιδηροδρομικής σύνδεσής της με την Κίνα,μετά απο διαδρομή 9.800 χιλιομέτρων και διάρκειας 14 ημερών!!
ΒΙΕΝΝΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Δημήτρης Δημητρακούδης
Έπειτα από μία διαδρομή 9.800 χιλιομέτρων και διάρκεια 14 ημερών και δύο ωρών, έφθασε στη Βιέννη, όπου υπήρξε πανηγυρική υποδοχή, η πρώτη εμπορική αμαξοστοιχία των δημόσιων "Αυστριακών Ομοσπονδιακών Σιδηροδρόμων" της απευθείας σιδηροδρομικής σύνδεσης της Αυστρίας με την Κίνα.
Στο πλαίσιο του "Νέου Δρόμου του Μεταξιού", η θυγατρική εταιρεία των Αυστριακών Σιδηροδρόμων "Rail Cargo Group (RCG)" θα πραγματοποιήσει μέσα στο 2018 συνολικά 400 έως 600 δρομολόγια μεταξύ Αυστρίας και Κίνας, την οποία θα συνδέει και με την Γερμανία.
Όπως δήλωσε στην εκδήλωση "υποδοχής" ο Αυστριακός υπουργός Συγκοινωνιών και Υποδομών, Νόρμπερτ Χόφερ, χάρη σε μία σχετική σύμβαση με τη Ρωσία, στην οποία βρίσκεται ένα μεγάλο τμήμα της διαδρομής, η διάρκεια της σιδηροδρομικής σύνδεσης Αυστρίας-Κίνας θα μειωθεί στο μέλλον σε δέκα ημέρες.
Από την πλευρά του, ο γενικός διευθυντής των Αυστριακών Ομοσπονδιακών Σιδηροδρόμων, Αντρέας Ματέ ,επισήμανε ότι για την κερδοφορία των μεταφορικών επιχειρήσεων, τέτοιες μακρινές σιδηροδρομικές διαδρομές είναι εξίσου πολύ σημαντικές όπως και στις αερομεταφορές.
Η θυγατρική εταιρεία μεταφορών των Αυστριακών Σιδηροδρόμων RCG, είναι, μετά από τους Γερμανικούς Σιδηροδρόμους η υπ΄ αριθμόν δύο στις σιδηροδρομικές μεταφορές στην Ευρώπη και λειτουργεί σήμερα τρεις σιδηροδρομικές συνδέσεις ανάμεσα στην Ασία και στην Ευρώπη.
Η εμπορική αμαξοστοιχία, που έφθασε στη Βιέννη, διασχίζοντας το Καζακστάν, τη Ρωσία, την Ουκρανία και την Σλοβακία, μεταφέροντας 44 κοντέινερ σε αυτό το "παρθενικό" της ταξίδι, είχε ξεκινήσει στις 12 Απριλίου από την πόλη Τσενγκντού, την πρωτεύουσα της επαρχίας Σετσουάν στη νοτιοδυτική Κίνα, με πανηγυρική τελετή, παρουσία του ομοσπονδιακού προέδρου της Αυστρίας Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
