 |
|
|  Παρασκευή 27/4
Κιμ Γιονγκ Ουν και Μουν Τζε-ιν έσφιξαν τα χέρια
AFP-Reuters
Ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν και ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας Μουν Τζε-ιν άρχισαν σήμερα την ιστορική σύνοδο κορυφής τους ανταλλάσσοντας μια χειραψία με υψηλό συμβολισμό πάνω στη στρατιωτική οροθετική γραμμή που χωρίζει στα δύο την κορεατική χερσόνησο.
«Είμαι ευτυχής που σας συναντώ», είπε ο Μουν στον ομόλογό του, που πέρασε τα σιδηρόφρακτα σύνορα κι έγινε ο πρώτος βορειοκορεάτης ηγέτης που πάτησε το νοτιοκορεάτικο χώμα μετά το τέλος του Πολέμου της Κορέας (1950-'53).
Κατόπιν πρόσκλησης του Κιμ, οι δύο ηγέτες βάδισαν επίσης για λίγο και στη βορειοκορεάτικη πλευρά των συνόρων, πριν πάνε πεζή στο Σπίτι της Ειρήνης, ένα κτίριο από γυαλί και μπετόν στο νότιο τμήμα του χωριού Πανμουντζόμ, όπου υπεγράφη η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός με την οποία ανεστάλησαν οι εχθροπραξίες.
«Ήλθα εδώ αποφασισμένος να δώσω το σήμα για την εκκίνηση, στο όριο μιας νέας ιστορίας» στις σχέσεις των δύο χωρών, είπε ο Κιμ κατά την έναρξη των συνομιλιών, υποσχόμενος να πάρει μέρος στις διαπραγματεύσεις «με ειλικρινές, σοβαρό και έντιμο πνεύμα».
Στην κορυφή του μενού της συνόδου βρίσκεται το ζήτημα του πυρηνικού οπλοστασίου της Βόρειας Κορέας και Μουν τόνισε στον ομόλογό του ότι ελπίζει πως θα καταλήξουν σε «μια τολμηρή συμφωνία ώστε να προσφέρουμε στο σύνολο του κορεατικού λαού και στον κόσμο που θέλει την ειρήνη ένα μεγάλο δώρο».
Τον Κιμ συνοδεύει η Κιμ Γιο Γιονγκ, αδελφή και έμπιστη σύμβουλός του, καθώς κι ο βορειοκορεάτης αξιωματούχος που είναι αρμόδιος για τις σχέσεις των δύο χωρών. Ο Μουν ήταν πλαισιωμένος από τον επικεφαλής της νοτιοκορεάτικης υπηρεσίας πληροφοριών και τον διευθυντή της προεδρίας.
Η σύνοδος κορυφής ακολουθεί τη θεαματική αναθέρμανση των σχέσεων στη χερσόνησο αφότου ο Κιμ ανακοίνωσε την 1η Ιανουαρίου, προς γενική κατάπληξη, ότι η χώρα του σκόπευε να πάρει μέρος στους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Πιοντσάν, στη Νότια Κορέα.
Η σημερινή σύνοδος αποτελεί επίσης το προοίμιο της πολυαναμενόμενης συνόδου του Κιμ και του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
