 |
|
|  Κυριακή 15/4
Μαυροβούνιο-προεδρικές εκλογές σήμερα: Ο Τζουκάνοβιτς επιδιώκει την επιστροφή του
AFP
Ο ιστορικός ηγέτης του Μαυροβουνίου Μίλο Τζουκάνοβιτς διεκδικεί σήμερα την προεδρία αυτής της υποψήφιας για ένταξη στην ΕΕ μικρής χώρας των Βαλκανίων, λιγότερο από δύο χρόνια αφότου ανακοίνωσε πως αποσύρεται από την εξουσία.
Από το 1991, αυτός ο σύμμαχος της Δύσης έχει διατελέσει έξι φορές πρωθυπουργός και ήδη μία φορά πρόεδρος (1998-2003). Είναι το μεγάλο φαβορί των εκλογών αυτών, τις οποίες, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, μπορεί να κερδίσει ακόμη και από σήμερα, χωρίς να περιμένει τον δεύτερο γύρο της 29ης Απριλίου.
Το 2006 ηγήθηκε της πορείας του Μαυροβουνίου προς την ανεξαρτησία από τη Σερβία και μετά προς την ένταξη στο ΝΑΤΟ, που ολοκληρώθηκε πέρυσι προς μεγάλη απογοήτευση της Μόσχας, αλλά και ενός μέρους των 620.000 πολιτών του Μαυροβουνίου, στην πλειονότητά τους ορθόδοξων και σλάβων.
Ηλικίας σήμερα 56 ετών, ο Μίλο Τζουκάνοβιτς θέλει τώρα να οδηγήσει τη χώρα του στην ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Διαφημιστική ηγεμονία
Αν κερδίσει αυτός ο οικονομολόγος, το ύψος του οποίου φθάνει τα 2 μέτρα, η σήμερα απλώς τιμητική θέση του προέδρου θα ξαναγίνει η πραγματική έδρα της εξουσίας.
Ο νυν κάτοχός της, ο Φίλιπ Βουγιάνοβιτς, είναι ένας οικείος του Μίλο Τζουκάνοβιτς, μέλος κι αυτός του Δημοκρατικού Κόμματος Σοσιαλιστών (DPS). Ο πρωθυπουργός Ντούσκο Μάρκοβιτς είναι άλλος ένας από τους πολιτικούς που του είναι υπόχρεοι.
Στην Ποντγκόριτσα, όπου ζει πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού της χώρας, οι γιγαντοαφίσες του Τζουκάνοβιτς, «ηγέτη, κρατικού ανδρός, προέδρου όλων των πολιτών», έχουν τη μερίδα του λέοντος στις διαφημιστικές πινακίδες, αφήνοντας λίγο χώρο στους έξι αντιπάλους του.
Ο πιο επικίνδυνος γι' αυτόν είναι ένας 56χρονος επιχειρηματίας, ο Μλάντεν Μπογιάνιτς. Υποστηριζόμενος από τους κύριους σχηματισμούς της αντιπολίτευσης, φιλορωσικούς και μη, πιστώνεται στις δημοσκοπήσεις με περίπου το ένα τρίτο των ψήφων.
Όσο για τον μοναδικό ανοικτά φιλορώσο υποψήφιο, τον Μάρκο Μίλατσιτς, έναν 32χρονο δημοσιογράφο, δεν προβλέπεται να συγκεντρώσει παρά γύρω στο 3% των ψήφων.
«Αισθάνεται κανείς ότι η Ρωσία καταλαβαίνει τα όρια της επιρροής της χωρίς να την απαρνείται μακροπρόθεσμα», εκτιμά ο αναλυτής Ζλάτκο Βούγιοβιτς, διευθυντής του κέντρου παρακολούθησης της ψηφοφορίας, που θα δώσει απόψε τα πρώτα αποτελέσματα.
Ο Μίλο Τζουκάνοβιτς μοιάζει άλλωστε να έχει μετριάσει την εχθρική προς το Κρεμλίνο ρητορική του, εξηγώντας ότι είναι έτοιμος να «εγκαθιδρύσει ομαλές σχέσεις με τη Ρωσία, αν είναι κι αυτή έτοιμη να το πράξει».
Οι δικαστικές αρχές του Μαυροβουνίου έχουν κατηγορήσει ρωσικούς θεσμούς ότι βρίσκονταν πίσω από μια απόπειρα πραξικοπήματος και ακόμη κι ενός σχεδίου δολοφονίας του Μίλο Τζουκάνοβιτς, που υποστηρίζουν ότι απέτρεψαν τον Οκτώβριο 2016. Η Μόσχα το αρνείται.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
