 |
|
|  Τρίτη 3/4
Ιράκ-Τουρκία: Έξι Τουρκάλες καταδικάσθηκαν σε θάνατο στη Βαγδάτη για συμμετοχή στην οργάνωση Ισλαμικό
AFP
Δικαστήριο της Βαγδάτης καταδίκασε έξι τουρκάλες υπηκόους στην ποινή του θανάτου και μια έβδομη σε ισόβια κάθειρξη για συμμετοχή στην τζιχαντιστική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος, έγινε γνωστό στο Γαλλικό Πρακτορείο από δικαστική πηγή.
Κατά την ανακοίνωση της ετυμηγορίας στην αίθουσα του δικαστηρίου, όλες αυτές οι γυναίκες συνοδεύονταν από παιδιά μικρής ηλικίας. Είχαν παραδοθεί στους πεσμεργκά, τους μαχητές του Ιρακινού Κουρδιστάν, αφού είχαν διαφύγει από την Ταλ Αφάρ, ένα από τα τελευταία προπύργια της τζιχαντιστικής οργάνωσης που ανακαταλήφθηκαν από τις ιρακινές δυνάμεις στο βόρειο Ιράκ, ανέφερε η πηγή αυτή.
Οι ίδιες διευκρίνισαν πως έφθασαν στο έδαφος του αυτοανακηρυχθέντος «χαλιφάτου» στη Συρία και στο Ιράκ για να ακολουθήσουν τους συζύγους τους που είχαν έρθει για να πολεμήσουν στις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους, το οποίο το 2014 είχε καταλάβει σχεδόν το ένα τρίτο του Ιράκ χάρη σε μια επίθεση αστραπή.
Πολλές ξένες υπήκοοι που κατηγορούνταν για σχέσεις με το ΙΚ δικάσθηκαν πρόσφατα στο Ιράκ.
Τον Φεβρουάριο, 15 Τουρκάλες είχαν ήδη καταδικασθεί σε θάνατο. Πριν απ' αυτές, μια Γερμανίδα και μια Τουρκάλα είχαν καταδικασθεί σε θάνατο στη διάρκεια δίκης η οποία είχε χαρακτηρισθεί «μη δίκαιη» από το Παρατηρητήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων (HRW).
Μια Γαλλίδα καταδικάσθηκε σε ποινή φυλάκισης που καλύπτεται από την περίοδο της προφυλάκισής της και πρόκειται να απελαθεί.
Ο ιρακινός αντιτρομοκρατικός νόμος επιτρέπει να απαγγέλλονται κατηγορίες σε βάρος προσώπων που δεν έχουν εμπλακεί σε βίαιες ενέργειες, αλλά είναι ύποπτα ότι βοήθησαν το ΙΚ, ενώ προβλέπει τη θανατική ποινή για τη συμμετοχή στην τζιχαντιστική οργάνωση, ακόμη και για τα πρόσωπα που δεν είναι μαχητές.
Ο αριθμός των φυλακισμένων στο Ιράκ ως υπόπτων για συμμετοχή στο ΙΚ ανέρχεται σε 20.000, σύμφωνα με τους ερευνητές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
