 |
|
|  Κυριακή 1/4
ΕΛΛΑΔΑ-«Η υψηλή ραπτική είναι σαν την Φόρμουλα 1», λέει ο Γενικός Γραμματέας του Μουσείου Dior, Φιλίπ Λε Μουλτ
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Νάντια Μπακοπούλου
Τριάντα χρόνια αφότου συγκεντρώθηκαν οι πρώτες συλλογές του, και είκοσι χρόνια από την ίδρυσή του στην οικογενειακή βίλα «Les Rhumbs», το Μουσείο Christian Dior προσφέρει στους επισκέπτες του την ευκαιρία για ένα μοναδικό ταξίδι στις συλλογές του. Μέσα από την νέα περιοδική έκθεση, με τίτλο «Οι Θησαυροί της Συλλογής», που εγκαινιάζεται στις 7 Απριλίου απεικονίζεται η αξιοσημείωτη κληρονομιά του Μουσείου στη Γκρανβίλ της Νορμανδίας, εκεί όπου ο Κριστιάν Ντιόρ πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του, τα οποία αποτέλεσαν και την κύρια πηγή έμπνευσης του για τις μετέπειτα δημιουργίες του.
Η έκθεση, η πρώτη σε τέτοια κλίμακα, απλώνεται σε όλους τους χώρους του μουσείου. Πάνω από εξήντα φορέματα, καθώς και αρώματα, αξεσουάρ, επιστολές, σημειώσεις και φωτογραφίες, επιχειρούν να μυήσουν τους επισκέπτες στο σύμπαν του Γάλλου σχεδιαστή, ρίχνοντας φως σε πτυχές της ζωής του με την οικογένεια του, στο ταξίδι του ως δημιουργού αλλά και στο μοναδικό ύφος και την παγκόσμια επιτυχία των δημιουργιών του Οίκου Dior μέχρι σήμερα.
«Χαρισματική προσωπικότητα και ονειροπόλος, ο Κριστιάν Ντιόρ, πέρασε τα πρώτα του χρόνια σε ένα φυσικό καταφύγιο, προστατευμένο από την αστική φασαρία. Η βίλα "Les Rhumbs" στην οποία δεσπόζει το ροζ και το γκρι -χρώμα κατατεθέν του οίκου- καθώς και ο μαγικός κήπος της θα αποτελέσουν τις κύριες πηγές έμπνευσης του. Οι βασικοί δημιουργικοί κώδικες του γεννήθηκαν μέσα από τις εικόνες των παιδικών του χρόνων, από τις οποίες ο Ντιόρ κράτησε τα αρώματα και τα μοτίβα των αγαπημένων του τριαντάφυλλων και κρίνων» εξηγεί ο Φιλίπ Λε Μουλτ, γενικός γραμματέας του Μουσείου Christian Dior και θεματοφύλακας της ιστορίας του.
Ο Λε Μουλτ βρέθηκε στην Αθήνα προσκεκλημένος του 19ου Γαλλόφωνου Φεστιβάλ Κινηματογράφου που ήταν αφιερωμένο στη μόδα, στο πλαίσιο του οποίου παρέδωσε ένα masterclass μαζί με τον σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ «Christian Dior- Η κομψότητα του χαμένου παράδεισου», Ντομινίκ Αντ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
