 |
|
|  Τετάρτη 21/3
Μετά τον θάνατο της Βρετανίδας ,Άννας Κάμπελ στη Συρία,στη διάρκεια τής τουρκικής εισβολής στο Αφρίν, η γυναικεία κουρδική πολιτοφυλακή YPJ δεσμεύεται να συνεχίσει τη μάχη
Thomson Reuters Foundation
Μια γυναικεία κουρδική πολιτοφυλακή, η YPJ, δεσμεύθηκε να συνεχίζει να μάχεται μετά τον θάνατο της 26χρονης Βρετανίδας που πολεμούσε στο πλευρό της στη βόρεια Συρία και η οποία σκοτώθηκε κατά την επίθεση που πραγματοποιεί η Τουρκία στο καντόνι Αφρίν.
Η Άννα Κάμπελ σκοτώθηκε στις 15 Μαρτίου, ανακοίνωσαν οι Μονάδες Προστασίας της Γυναίκας (YPJ), το γυναικείο παρακλάδι της κουρδικής πολιτοφυλακής Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), στη διάρκεια μιας επίθεσης του τουρκικού στρατού.
«Μαζί με τρεις συντρόφισσές της πήγε να συναντήσει τους αθάνατους μάρτυρες», ανέφερε η πολιτοφυλακή σε ανακοίνωση στον ιστοτοπό της. «Υποσχόμαστε να τους χαρίσουμε το δώρο της ελευθερίας των λαών και της νίκης των γυναικών, στα οποία πίστευαν τόσο πολύ», πρόσθετε η ανακοίνωση.
Οι τουρκικές δυνάμεις και οι Σύροι αντάρτες σύμμαχοί τους εισέβαλαν την Κυριακή στην πόλη Αφρίν έπειτα από μια εκστρατεία οκτώ εβδομάδων που έχει στόχο να εκδιώξει τις κουρδικές δυνάμεις από τη βόρεια Συρία, στη μεθόριο με την Τουρκία.
Η YPJ ιδρύθηκε το 2013 στην αυτοανακηρυχθείσα αυτόνομη κουρδική περιοχή της Ροζάβα, η οποία βρίσκεται μεταξύ της Τουρκίας και εδαφών που ελέγχει το Ισλαμικό Κράτος στη Συρία.
Αυτοχαρακτηρίζεται «ο πρώτος γυναικείος στρατός» που μάχεται για την ελευθερία των γυναικών και μια δημοκρατική Συρία. Στον ιστότοπο της YPJ εμφανίζονται νεαρές γυναίκες να κάνουν στρατιωτικά γυμνάσια και να χρησιμοποιούν αυτόματα όπλα.
Η πολιτοφυλακή αναφέρει επίσης ότι στις τάξεις της βρίσκονται γυναίκες «από δεκάδες χώρες», οι οποίες εμπνεύστηκαν από την Ιβάνα Χόφμαν, μια νεαρή Γερμανίδα που σκοτώθηκε το 2015 πολεμώντας στο πλευρό της YPJ.
Η Κάμπελ εμφανίζεται σε ένα βίντεο που ανήρτησε η πολιτοφυλακή στο Facebook τη Δευτέρα στο οποίο περιγράφει τον ενθουσιασμό της που μάχεται στο Αφρίν και εξηγεί για ποιο λόγο πήγε στη Συρία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
