 |
|
|  Παρασκευή 16/3
Το Ανώτατο Δικαστήριο τού Ισραήλ ανέστειλε τις απελάσεις χιλιάδων Αφρικανών μεταναστών σε τρίτες χώρες
AFP
Το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ ανέστειλε το αμφιλεγόμενο σχέδιο της κυβέρνησης που προέβλεπε την απέλαση χιλιάδων Αφρικανών μεταναστών που είχαν μπει παράνομα στη χώρα.
Το Δικαστήριο, στο οποίο είχαν προσφύγει οργανώσεις προάσπισης των δικαιωμάτων των μεταναστών, πάγωσε το σχέδιο αυτό μέχρι τις 26 Μαρτίου, δίνοντας στην κυβέρνηση περιθώριο μέχρι αυτήν την ημέρα προκειμένου να παρουσιάσει λεπτομερώς τα νομικά επιχειρήματά της.
Η κυβέρνηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου θέλει να απελάσει πολλές χιλιάδες Ερυθραίους και Σουδανούς που μπήκαν παράνομα στο Ισραήλ και δεν έχουν ζητήσει άσυλο στη χώρα. Του έδινε μάλιστα τη δυνατότητα να επιλέξουν: είτε να λάβουν το ποσό των 3.500 δολαρίων και να φύγουν οικειοθελώς, μέχρι τις αρχές Απριλίου, για τη χώρα τους ή κάποια τρίτη χώρα ή να συλληφθούν και να παραμείνουν επ' αόριστον στη φυλακή, μέχρι να συμφωνήσουν στην απέλασή τους.
Οι αρχές δεν διευκρίνισαν ωστόσο σε ποια "τρίτη" χώρα θα μπορούσαν να απελαθούν αυτοί οι άνθρωποι, δεδομένου ότι το Ισραήλ αναγνωρίζει ότι η ζωή τους μπορεί να διατρέξει κίνδυνο αν τους στείλει πίσω στο Σουδάν ή την Ερυθραία. Το καθεστώς της Ερυθραίας κατηγορείται από τον ΟΗΕ για "γενικευμένα και συστηματικά" εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Όσο για το Σουδάν, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο έχει εκδώσει ένταλμα σύλληψης σε βάρος του προέδρου Ομάρ αλ Μπασίρ για εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και γενοκτονία.
Η προσωρινή εντολή που εξέδωσε το Δικαστήριο απαγορεύει στο κράτος να απελάσει τους παράτυπους μετανάστες σε μια τρίτη χώρα.
Οι οργανώσεις που είχαν προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο υποστήριζαν ότι μόνο το κοινοβούλιο –και όχι η κυβέρνηση– μπορεί να επικυρώσει μια συμφωνία με τρίτη χώρα που θα δεχτεί να παραλάβει τους μετανάστες. Η Ρουάντα και η Ουγκάντα, που είχαν αναφερθεί ως πιθανές χώρες υποδοχής, διέψευσαν ότι έχουν συμφωνήσει σε κάτι τέτοιο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
