 |
|
|  Παρασκευή 2/3
Το κοινοβούλιο τής Αρμενίας εξέλεξε τον Αρμέν Σαρκισιάν νέο πρόεδρο τής χώρας, με περιορισμένες όμως εξουσίες
AFP
Οι βουλευτές της Αρμενίας εξέλεξαν σήμερα τον Αρμέν Σαρκισιάν νέο πρόεδρο της χώρας, μια θέση που κατέστη εθιμοτυπική μετά τη συνταγματική μεταρρύθμιση, την οποία επικρίνει η αντιπολίτευση καταγγέλλοντας ότι έχει στόχο τη διατήρηση στην εξουσία του απερχόμενου προέδρου Σερζ Σαρκισιάν.
Η ψηφοφορία αυτή είναι η πρώτη μετά την κατάργηση το 2015 της άμεσης εκλογής του προέδρου από τον λαό και τη μετροπή της μικρής αυτής χώρας του Καυκάσου σε κοινοβουλευτική δημοκρατία, με την πραγματική εκτελεστική εξουσία να βρίσκεται πλέον στα χέρια του πρωθυπουργού.
Ο Αρμέν Σαρκισιάν, 64 ετών, ήταν μέχρι πρότινος πρεσβευτής της Αρμενίας στη Βρετανία και ήταν ο μοναδικός υποψήφιος για τη θέση του προέδρου.
Ο Σαρκισιάν, που έχει διατελέσει πρωθυπουργός της Αρμενίας από το 1996 έως το 1997 και είναι πρώην καθηγητής φυσικής στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, προτάθηκε για την προεδρία από το κυβερνών Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Οι αντίπαλοι του Σερζ Σαρκισιάν, ο οποίος δεν έχει συγγενική σχέση με τον Αρμέν Σαρκισιάν, τον κατηγορούν ότι προχώρησε στη συνταγματική μεταρρύθμιση του 2015 προκειμένου να διατηρήσει την επιρροή του στην πολιτική ζωή της χώρας.
Η μεταρρύθμιση αυτή που μετέτρεψε την Αρμενία σε κοινοβουλευτική δημοκρατία από προεδρική, «υιοθετήθηκε από το κυβερνών κόμμα και τον επικεφαλής του Σερζ Σαρκισιάν ώστε να μπορέσουν να παραμείνουν στην εξουσία επ’ αόριστον», εκτίμησε ο πολιτικός επιστήμονας Στέφαν Σαφαριάν.
«Ο Σερζ Σαρκισιάν θέλει να παραμείνει στην εξουσία» και να αναλάβει τη θέση του πρωθυπουργού με διευρυμένες εξουσίες, μόλις παραδώσει την προεδρία στις 9 Απριλίου, πρόσθεσε.
Ο Σερζ Σαρκισιάν δεν έχει επιβεβαιώσει επισήμως ότι θέλει να γίνει πρωθυπουργός, όμως είχε δηλώσει σε συνέντευξή του πέρυσι ότι θέλει να «παραμείνει ενεργός» μετά τη λήξη της προεδρικής θητείας του ως επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Πρώην αξιωματικός, ο Σερζ Σαρκισιάν, 63 ετών, βρίσκεται στην προεδρία της Αρμενίας από το 2008, αφού διετέλεσε πρωθυπουργός από το 2007 έως το 2008.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
