 |
|
|  Τρίτη 20/2
ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ;
Περισσότερα νεογέννητα πεθαίνουν στη δυτική και την κεντρική Αφρική, καθώς ο κόσμος εγκαταλείπει στην τύχη τους τα βρέφη στις φτωχότερες χώρες
AFP-Thomson Reuters Foundation
Ακόμη περισσότερα βρέφη στις φτωχότερες χώρες του κόσμου, ειδικά στη δυτική και στην κεντρική Αφρική, πεθαίνουν κάθε χρόνο παρότι συνολικά η υγεία των παιδιών σε διεθνές επίπεδο βελτιώνεται, τονίζει σε έκθεσή της που δίνεται στη δημοσιότητα σήμερα το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για την Παιδική Ηλικία (UNICEF), κάνοντας λόγο για μια «αθέατη τραγωδία».
Οι πέντε από τις δέκα χώρες που θεωρούνται οι πιο επικίνδυνες για τα νεογέννητα βρίσκονται στη δυτική και την κεντρική Αφρική: σε αυτές, τα βρέφη είναι 50 φορές πιθανότερο να μην ξεπεράσουν τον ένα μήνα ζωής απ' ό,τι αν είχαν γεννηθεί στην Ιαπωνία ή στην Ισλανδία, κατά την έκθεση της Γιούνισεφ.
Μία στις 16 κυήσεις σε αυτή την περιοχή καταλήγει στη γέννηση νεκρού εμβρύου ή στον θάνατο βρεφών μέσα σε έναν μήνα. Πρόκειται για θανάτους που οφείλονται σε πρόωρες γέννες, σε επιπλοκές κατά τη γέννα και σε μολύνσεις, επισημαίνεται στην έκθεση.
«Η υγεία των νεογνών δεν έχει αντιμετωπιστεί σοβαρά στην πραγματικότητα από τις κυβερνήσεις ή τους θεσμούς», σημείωσε ο Αλέν Προυάλ, ειδικός της UNICEF για θέματα υγείας.
Μολονότι ο δείκτης παιδικής θνησιμότητας παγκοσμίως υποχωρεί -με αργό ρυθμό- η αύξηση του πληθυσμού σημαίνει ότι στην πραγματικότητα ο αριθμός των θανάτων αυξάνεται στη δυτική και στην κεντρική Αφρική, επισήμανε ο Προυάλ.
Παρότι η υγεία των μεγαλύτερων παιδιών έχει βελτιωθεί τα τελευταία 25 χρόνια, «δεν βλέπουμε απτή πρόοδο στα παιδιά ηλικίας ενός μήνα ή μικρότερης», από τα οποία 2,6 εκατομμύρια συνεχίζουν να πεθαίνουν κάθε χρόνο, τόνισε η Χενριέτα Φορ, η γενική διευθύντρια του Ταμείου των Ηνωμένων Εθνών για την Παιδική Ηλικία.
Καθώς «γνωρίζουμε ότι η πλειονότητα αυτών των θανάτων μπορούσε να είχε αποφευχθεί, ξεκάθαρα εγκαταλείπουμε στην τύχη τους τα νεογνά στις πιο φτωχές χώρες του κόσμου», πρόσθεσε η Φορ.
Στην Ιαπωνία, ένα βρέφος στα χίλια πεθαίνει μέσα στις 28 πρώτες ημέρες της ζωής του. Αλλά στο Πακιστάν, ο δείκτης φθάνει τα 22, κατά τα στοιχεία που παραθέτει η Γιούνισεφ.
Από τις δέκα πιο επικίνδυνες χώρες για τα νεογνά, οι οκτώ βρίσκονται στην υποσαχάρια Αφρική: η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (1:24), η Σομαλία, το Λεσότο, η Γουινέα-Μπισάου και το Νότιο Σουδάν (1:26), η Ακτή Ελεφαντοστού (1:27), το Μαλί και το Τσαντ (1:28).
Αυτές είναι οι χώρες όπου οι έγκυες «έχουν τις λιγότερες πιθανότητες να λάβουν βοήθεια» εξαιτίας της φτώχειας, των συρράξεων ή της αδυναμίας των θεσμών, σύμφωνα με την έκθεση της Γιούνισεφ.
Στο άλλο άκρο της κατάταξης βρίσκονται οι πιο ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη σε όρους υγείας και παιδείας: η Ιαπωνία, η Ισλανδία (1:1.000), η Σιγκαπούρη (1:909), η Φινλανδία (1:833), η Εσθονία και η Σλοβενία (1:769), η Κύπρος (1:714), η Νορβηγία και η Νότια Κορέα (1:667). Στη Γαλλία, το 1 βρέφος στα 416 πεθαίνει μέσα στον πρώτο μήνα της ζωής του.
Πάντως είναι σαφές ότι το επίπεδο ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος μιας χώρας δεν αντανακλά κατ' ανάγκη τη θέση της σε αυτή την κατάταξη, τονίζεται στην έκθεση της Γιούνισεφ.
Στο Κουβέιτ και στις ΗΠΑ, δύο από τα πιο πλούσια κράτη του κόσμου, ο δείκτης βρεφικής θνησιμότητας είναι περίπου 4:1.000. Είναι δηλαδή ελάχιστα καλύτερος από ό,τι αυτός σε χώρες με μέσα εισοδήματα, όπως είναι η Ουκρανία ή η Σρι Λάνκα, όπου ο δείκτης βρίσκεται στους 5 θανάτους ανά 1.000 γεννήσεις.
Οι διαφορές είναι εξάλλου μεγάλες και στο εσωτερικό χωρών: τα βρέφη που γεννούν μητέρες που ανήκουν στις φτωχότερες οικογένειες διατρέχουν κατά μέσον όρο 40% μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν πριν κλείσουν τον πρώτο μήνα της ζωής τους.
Η έκθεση του Ταμείου των Ηνωμένων Εθνών για την Παιδική Ηλικία δίνεται στη δημοσιότητα παράλληλα με την έναρξη μιας μεγάλης εκστρατείας, η οποία έχει ονομαστεί «Για κάθε παιδί, μια πιθανότητα να ζήσει», με στόχο να εξασφαλιστεί η «πρόσβαση σε προσιτές και ποιοτικές υπηρεσίες υγείας» για κάθε μητέρα και κάθε νεογνό.
Πάνω από το 80% των θανάτων θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν υπήρχαν εκπαιδευμένες μαίες, πόσιμο νερό, απολυμαντικά προϊόντα, καλύτερη διατροφή, θηλασμός από την πρώτη ώρα της ζωής του νεογνού και σωματική επαφή ανάμεσα στη μητέρα και στο μωρό.
Η έλλειψη καταρτισμένου και ικανού προσωπικού υγείας είναι ένα από τα βασικά προβλήματα στις φτωχότερες χώρες. Η Νορβηγία διαθέτει για παράδειγμα 18 γιατρούς, νοσοκόμους και νοσοκόμες ή μαίες ανά 10.000 κατοίκους το 2018, έναντι ενός στη Σομαλία.
Στην έκθεση, η Γιούνισεφ εξαίρει το έργο που έχει γίνει στη Ρουάντα, όπου ο δείκτης της θνησιμότητας νεογνών υποδιπλασιάστηκε από το 1990 μέχρι το 2016 (από τους 41 θανάτους στους 17 ανά 1.000).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
