 |
|
|  Παρασκευή 16/2
"Αν ξέρατε..." ο Ανταμό παρουσιάζει το νέο του, 25ο, άλμπουμ
AFP
"Μου αρέσει να αυτοσαρκάζομαι", δηλώνει ο Σαλβατόρε Ανταμό, του οποίου ο 25ος δίσκος στα γαλλικά κυκλοφορεί ήδη.
Με το άλμπουμ που έχει τίτλο "Si vous saviez..." (Αν ξέρατε...), ο τραγουδιστής με το αιώνιο χαμόγελο και τις πωλήσεις 100 εκατομμυρίων δίσκων, διεκδικεί μια ακόμη επιτυχία στα 74 χρόνια του.
Ο βέλγος τραγουδιστής με καταγωγή από τη Σικελία είχε καλέσει εκπροσώπους του Τύπου στο στούντιο ICP στις Βρυξέλλες, όπου συνηθίζει να ηχογραφεί, για να ερμηνεύσει σε ένα πολύ περιορισμένο κοινό τέσσερα από τα 13 νέα τραγούδια που έγραψε και συνέθεσε.
Μαζί του, μια ολόκληρη ομάδα μουσικών, ανάμεσά τους ο κιθαρίστας Ζερόμ Μιναφό που τον συνοδεύει τα τελευταία 49 χρόνια! Δεν ήταν βέβαια οι 40 μουσικοί που τον συνοδεύουν στον πολυαναμενόμενο νέο του δίσκο, σύμφωνα με τη Universal, τη δισκογραφική του εταιρία, που δεν κρύβει ότι η ζήτηση ξεπερνά τις προβλέψεις της.
Ανάμεσα στους λίγους καλεσμένους στο στούντιο για την παρουσίαση αυτή ήταν η Τιτίνα, η μικρότερη αδελφή του Ανταμό (υπάρχουν τέσσερις άλλες, ενώ ο αδελφός του Πίπο πέθανε το 2005). "Είναι ο μεγάλος μου αδελφός. Ο Σαλβατορε έχει υπέροχα τραγούδια. Ο κόσμος θα έπρεπε να ακούσει προσεκτικά το ρεπερτόριό του. Πολύ γρήγορα τον κατέταξε στο ερωτικό τραγούδι. Ανάμεσα στα τραγούδια του υπάρχουν ορισμένα που θα μπορούσε να ερμηνεύσει ένας ροκερ ή μουσικός της ποπ", δηλώνει.
"Είναι υπέροχος ο μεγάλος μου αδελφός", είπε η Τιτίνα στο τέλος, αναπολώντας την εποχή όπου όλη η οικογένεια μαζευόταν στο σαλόνι για να ακούσει τα νέα τραγούδια που είχε γράψει ο Σαλβατόρε. "Είμαι σίγουρα αυτή που του κάνει τη μεγαλύτερη κριτική για τη δουλειά του σε σχέση με τις άλλες αδελφές", ομολογεί. "Δεν μου αρέσουν όλα όσα έχει γράψει και τραγουδήσει. Τα τραγούδια "Tombe la neige" ή "Mes mains sur tes hanches" δεν τα μπορώ πια. Όμως υπάρχουν τόσα άλλα που είνα υπέροχα, όπως το "Manuel", ακούστε το και θα δείτε", είπε στους δημοσιογράφους.
Πριν από 54 χρόνια ακούστηκε στα ερτζιανά με το τραγούδι "Tombe la neige", ένα κομμάτι του καλοκαιριού του 1964. 'Εκτοτε ακολούθησαν πολλές επιτυχίες, παγκοσμίως και ο Ανταμό ουδέποτε εγκατέλειψε τη σκηνή, ούτε το χαμόγελο και την κομψότητα που είναι το σήμα κατατεθέν του. Με τον νέο του δίσκο, ο Ανταμό εξερευνά έναν νέο τρόπο να κάνει μουσική, ο οποίος είναι πιο κοντά στις συναισθητικές του προσδοκίες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
