 |
|
|  Δευτέρα 12/2
Ο Αλέξης Τσίπρας για το σκάνδαλο Novartis
Συγκρότηση προανακριτικής, η μόνη θεσμική οδός
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
«Η κοινοβουλευτική μας ομάδα συνεδριάζει σήμερα εν μέσω καταιγιστικών πολιτικών εξελίξεων. Ζούμε στιγμές στις οποίες δοκιμάζεται η ευθύνη, η δημοκρατική συνέπεια, η συνταγματική αφοσίωση, το θάρρος και η πολιτική αποφασιστικότητα όλων μας».
Αυτό τόνισε ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ξεκινώντας την ομιλία του στη συνεδρίαση της ΚΟ του κόμματος, σημειώνοντας ότι αυτές οι εξελίξεις αφορούν τις αιτίες αυτής της τραγικής περιπέτειας, αφορούν τις ευθύνες του παλιού πολιτικού συστήματος για την χρεοκοπία της χώρας.
«Η χώρα», είπε, «κατέληξε στη χρεοκοπία και εξαιτίας των πρακτικών διασπάθισης δημόσιου χρήματος αλλά και μιας εκτεταμένης πολιτικής κουλτούρας ανοχής στην διαφθορά που επικρατούσε για χρόνια, εντός της χώρας».
«Δεν υπήρξε ούτε μία περίπτωση αποκάλυψης σκανδάλων που να μην έπαιξε αυτή η ίδια κασέτα περί πολιτικής δίωξης», είπε ο Αλέξης Τσίπρας. Πρόσθεσε ότι και σήμερα πάλι τα ίδια βλέπουμε, για να σχολιάσει: «Μόνο που είναι άλλο η πολιτική εκτίμηση, η πιθανολόγηση και η εικασία, και άλλο να βρισκόμαστε ενώπιον συγκεκριμένων καταγγελιών. Που παίρνουν μάλιστα τη μορφή μιας ογκώδους δικογραφίας».
Ο πρωθυπουργός είπε ότι η ευθύνη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που έχει εντολή «όχι μόνο να σταματήσει το πάρτι της διασπάθισης δημόσιου χρήματος, αλλά και να ρίξει φως σε όσα γίνανε και οδήγησαν τη χωρά στα βράχια, είναι πολύ μεγάλη».
«Χρειάζεται σήμερα περισσότερο από ποτέ σεβασμός στο νόμο, απαρέγκλιτη τήρηση των διαδικασιών και των κανόνων, και πάνω από όλα χρειάζεται νηφαλιότητα, ψυχραιμία και απόλυτη προσήλωση στην ανακάλυψη και αποκάλυψη της αλήθειας», ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας.
«Τίποτε κρυφό, τίποτε κάτω από το χαλί», σημείωσε, για να προσθέσει: «Χωρίς όμως υπερβολές, χωρίς κυνήγι μαγισσών, χωρίς λαϊκά δικαστήρια. Αλλά με θάρρος και συναίσθηση εθνικής ευθύνης». Τόνισε ότι είναι εχθρική προς την Αριστερά η επιδίωξη κάποιου είδους ρεβάνς και εχθρικός ο πολιτικός στόχος εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων. «Δικός μας στόχος μας είναι η αλήθεια και μόνο η αλήθεια», υπογράμμισε.
«Δεν πρόκειται να αγνοήσουμε το βασικό κανόνα που διέπει το δικαιακό μας σύστημα ότι η ενοχή όλων των υπόπτων και κατηγορούμενων προϋποθέτει την απόδειξή της από τη δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της», τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ.
Υπογράμμισε ότι από την άλλη όμως «δεν πρόκειται να κουκουλώσουμε πρόσωπα και πράγματα, να εμποδίσουμε το έργο της δικαιοσύνης, δεν πρόκειται να τρομάξουμε από τις κραυγές των αντιπάλων μας, δεν πρόκειται να συγκαλύψουμε, να σιωπήσουμε, να κουκουλώσουμε». «Δεν θα υπολογίσουμε απειλές και εκβιασμούς. Δεν θα υποκύψουμε στην ισχύ των οικονομικών συμφερόντων που έχουμε απέναντι μας», σημείωσε.
«Όσο και αν κάποιοι», πρόσθεσε, «επιμένουν να μιλούν για σκευωρίες και στημένες κατηγορίες», «επιμένουν να προσβάλλουν την ίδια την δικαιοσύνη και τους εισαγγελικούς λειτουργούς», «επιμένουν να μιλούν για κουκουλοφόρους μάρτυρες».
«Εμείς», τόνισε «δεν θα υποχωρήσουμε από τη δέσμευσή μας να αποκαλύψουμε την αλήθεια. Δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω από τη δέσμευση αυτή».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
