 |
|
|  Σάββατο 10/2
Ο Κιμ Γιονγκ Ουν προσκάλεσε στη Βόρεια Κορέα τον νοτιοκορεάτη πρόεδρο Μουν
AFP-Reuters
Ο βορειοκορεάτης ηγέτης Κιμ Γιονγκ Ουν προσκάλεσε τον πρόεδρο της Νότιας Κορέας Μουν Τζέι-Ιν να επισκεφθεί την Πιονγκγιάνγκ, ανακοίνωσε σήμερα η Σεούλ.
Σύμφωνα με την πρόσκληση αυτή, η οποία επιδόθηκε από την Κιμ Γιο Γιονγκ, την αδελφή του πρώτου στη βορειοκορεατική ιεραρχία η οποία επισκέπτεται τη Νότια Κορέα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Κιμ Γιονγκ Ουν είναι έτοιμος να συναντηθεί με τον Μουν «το συντομότερο δυνατόν», όπως δήλωσε εκπρόσωπος της νοτιοκορεατικής προεδρίας.
Μια τέτοια συνάντηση κορυφής θα ήταν η τρίτη μεταξύ των ηγετών των δύο κορεατικών κρατών, έπειτα από τις συναντήσεις ανάμεσα στον πατέρα του Κιμ, τον Κιμ Γιονγκ Ιλ, και τους Νοτιοκορεάτες Κιμ Ντάε-γιουνγκ και Ρο Μου-Χιούν το 2000 και το 2007, που πραγματοποιήθηκαν στην Πιονγκγιάνγκ.
Ο Μουν γευμάτισε σήμερα με τον αρχηγό του κράτους της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ναμ, τα καθήκοντα του οποίου είναι κυρίως τελετουργικά, καθώς και με την Κιμ Γιο Γιονγκ.
«Η ειδική απεσταλμένη Κιμ Γιο Γιονγκ επέδωσε προσωπική επιστολή» του αδελφού της, στην οποία εκφράζει «την επιθυμία του να βελτιωθούν οι σχέσεις μεταξύ» των δύο κορεατικών κρατών, δήλωσε ο εκπρόσωπος του Μουν.
Την πρόταση του αδελφού της προς τον πρόεδρο «να επισκεφθεί τον βορρά όποτε θα τον εξυπηρετεί καλύτερα», τη διατύπωσε προφορικά, πρόσθεσε ο εκπρόσωπος.
Ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος τάσσεται εδώ και καιρό υπέρ του διαλόγου με τη Βόρεια Κορέα, όμως δεν αποδέχθηκε αμέσως την πρόσκληση αυτή. Ζήτησε να δημιουργηθούν «οι σωστές συνθήκες» για μια τέτοια επίσκεψη και κάλεσε τον Βορρά να επιδιώξει πιο δραστήρια τον διάλογο με την Ουάσινγκτον, συνέχισε ο εκπρόσωπος.
«Είναι απολύτως απαραίτητο ο Βορράς και οι ΗΠΑ να αρχίσουν γρήγορα συνομιλίες», δήλωσε ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος, σύμφωνα με τον εκπρόσωπό του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
