 |
|
|  Πέμπτη 8/2
Ταινία για τον άνθρωπο που έσπασε το ταμπού τής ...σερβιέτας στην ινδική κοινωνία
Hihnua
Για χρόνια αποτελούσε ταμπού στην ινδική κοινωνία το να μιλήσει κανείς ανοιχτά για τις σερβιέτες που χρησιμοποιούν κάθε μήνα οι γυναίκες.
Εδώ και έναν μήνα όμως υπάρχει μία τρέλα με αυτό το θέμα, καθώς ακόμα και δημοφιλείς ηθοποιοί του Μπόλιγουντ αναρτούν φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που διακρίνονται να κρατούν μία σερβιέτα, στο πλαίσιο του κινήματος «PadMan Challenge».
Η ταινία «Padman», που αναμένεται να προβάλλεται από την Παρασκευή στις αίθουσες της Ινδίας, έχει προκαλέσει υστερία σε διάσημους ηθοποιούς και σε άλλες διασημότητες. Στην ινδική κοινωνία οι γυναίκες ντρέπονται να αγοράσουν σερβιέτες από τα καταστήματα. Για να διευκολύνουν τη γυναικεία πελατεία τους, οι μαγαζάτορες τις τυλίγουν σε σκούρα σακούλα και τις παραδίδουν. Ακόμα και στις οικογένειες, το να μιλάς ανοιχτά για τον μηνιαίο κύκλο και τις σερβιέτες θεωρείται ακόμα ενοχλητικό και αποφεύγεται συστηματικά.
Η συγκεκριμένη ταινία βασίζεται στην πραγματική ζωή ενός κοινωνικού λειτουργού, του Αρουνασαλάμ Μουρουγκαναθάμ, στο νότιο κρατίδιο Ταμίλ Ναντού. Σύμφωνα με μία υπάλληλό του, όλα ξεκίνησαν το 1995 όταν ο Μουρουγκαναθάμ διαπίστωσε ότι όλες τις γυναίκες της περιοχής χρησιμοποιούσαν παλιά κουρέλια για σερβιέτες. Έκπληκτος προσπάθησε να φτιάξει μόνος του μία σερβιέτα, όμως η προσπάθεια του έπεσε στο κενό. Εκτοτε κάθε μήνα προσπαθούσε με διαφορετικά υλικά να φτιάξει ένα νέο είδος σερβιέτας. Τις δοκίμαζε στη γυναίκα του και σε κάποιες φοιτήτριες ιατρικής σχολής. Παρότι ορισμένες φοιτήτριες συμφώνησαν να τις δοκιμάσουν, ντρέπονταν να του πουν τι ακριβώς έπρεπε να χρησιμοποιήσει ως υλικό. Πέρασε άλλα δύο χρόνια προσπαθώντας να βρει τα κατάλληλα υλικά και άλλα τέσσερα, προκειμένου να καταλήξει πώς θα τα χρησιμοποιεί. Τελικά το 2000 οι προσπάθειες του Μουρουγκαναθάμ έφεραν αποτελέσματα και κατάφερε να δημιουργήσει ένα εύκολο στην χρήση, χαμηλού κόστους μηχάνημα, που κατασκεύαζε σερβιέτες. Σύντομα η εφεύρεση του Μουρουγκαναθάμ αποτέλεσε επανάσταση. Μέχρι σήμερα έχει πουλήσει πάνω από 1.000 μηχανήματα σε κάθε κρατίδιο της Ινδίας. Το μηχάνημα κοστίζει περίπου 5.300 δολάρια και περιέχει πρώτες ύλες για την κατασκευή 10.000 σερβιετών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
