 |
|
|  Παρασκευή 2/2
Φόβοι για δεκάδες νεκρούς πρόσφυγες από τη βύθιση πλοίου ανοικτά της Λιβύης
AFP-Reuters
Περί τους 90 πρόσφυγες και μετανάστες, στην πλειοψηφία τους Πακιστανοί, επέβαιναν σε σκάφος που βυθίστηκε ανοικτά των λιβυκών ακτών και ενδέχεται να έχουν πνιγεί, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης του ΟΗΕ.
«Δέκα πτώματα ξεβράστηκαν στις λιβυκές ακτές» και υπάρχουν τρεις επιζώντες, δήλωσε στους δημοσιογράφους τηλεφωνικά από τη Γενεύη εκπρόσωπος του IOM, διευκρινίζοντας ότι 8 από τους νεκρούς είναι Πακιστανοί και 2 Λίβυοι.
«Δύο από τους επιζώντες κολύμπησαν μέχρι την ακτή, ενώ ο τρίτος διασώθηκε από έναν ψαρά», διευκρίνισε η Ολίβια Χέντον.
Σύμφωνα με τους επιζώντες, τουλάχιστον 90 άνθρωποι μπορεί να έχουν χαθεί στην τραγωδία αυτή, στην πλειονότητά τους Πακιστανοί.
Το 2017, 3.138 Πακιστανοί έφθασαν στην Ιταλία διασχίζοντας τη Μεσόγειο από τη Λιβύη, σύμφωνα με τον IOM. Αλλά φέτος ο αριθμός των Πακιστανών έχει αυξηθεί. Περί τις 240 αφίξεις Πακιστανών έχουν καταγραφεί κατά τον Ιανουάριο στην Ιταλία, έναντι μόνον 9 τον Ιανουάριο 2017.
Τον περασμένο χρόνο, περισσότεροι από 3.100 χάθηκαν στη Μεσόγειο προσπαθώντας να φθάσουν στην Ευρώπη, ανάμεσά τους περισσότεροι από 2.800 ανοικτά της Λιβύης, σύμφωνα με απολογισμό του IOM.
Περισσότεροι από 600.000 θεωρείται ότι έχουν κάνει το θαλάσσιο ταξίδι από τη Λιβύη προς την Ιταλία τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ο αριθμός τους έχει μειωθεί από τον Ιούλιο, καθώς, υπό την πίεση της Ιταλίας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι λιβυκές αρχές και οι τοπικές πολιτοφυλακές εμποδίζουν τις αναχωρήσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
