 |
|
|  Πέμπτη 1/2
Οι θάνατοι από υπερβολική δόση οπιοειδών αυξήθηκαν εκρηκτικά το 2017 στον Καναδά
AFP
Οι θάνατοι από υπερβολικές δόσεις οπιοειδών συνέχισαν να αυξάνονται εκθετικά την περασμένη χρονιά στον Καναδά, ιδίως στη Βρετανική Κολομβία (δυτικά), όπου η φαιντανύλη, ένα ισχυρό ηρεμιστικό, ενοχοποιείται για οκτώ στους δέκα θανάτους.
Σε αυτή την επαρχία, η οποία είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένη στη μάστιγα της χρήσης οπιοειδών, οι υπηρεσίες υγείας δημοσιοποίησαν την Τετάρτη έναν απολογισμό για το 2017 ο οποίος κάνει λόγο για 1.156 θανάτους από υπερβολική δόση φαιντανύλης επί συνόλου 1.426 θανάτων από υπερβολική δόση.
Πρόκειται για μια αύξηση κατά 73% και πλέον σε σύγκριση με την αμέσως προηγούμενη χρονιά, κι ενώ το 2012 μόλις το 4% των θανατηφόρων υπερβολικών δόσεων αποδιδόταν στη χρήση φαιντανύλης, ο λόγος αυτός έφθασε το 81% πέρυσι, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της επαρχίας.
Στον Καναδά συνολικά οι θάνατοι από υπερβολική δόση οπιοειδών ξεπέρασαν το 2017 τους 3.000.
Στη Βρετανική Κολομβία τα τέσσερα θύματα στα πέντε ήταν άνδρες, ενώ τα περισσότερα θύματα ήταν άνθρωποι του ηλικιακού φάσματος μεταξύ των 30 και των 39 ετών.
Το φθινόπωρο, οι υπηρεσίες υγείας είχαν υπογραμμίσει ότι οι περισσότεροι θάνατοι από υπερβολική δόση σημειώνονται μέσα στις πέντε ημέρες που ακολουθούν την καταβολή των επιδομάτων κοινωνικής πρόνοιας στους δικαιούχους.
Η φαιντανύλη, που βρίσκεται στο επίκεντρο της κρίσης των οπιοειδών στη Βόρεια Αμερική, ενοχοποιήθηκε για 12 θανάτους στη Βρετανική Κολομβία το 2012, 152 το 2015 και 670 το 2016.
Η καρφαιντανύλη, η ισχύς της οποίας είναι πρακτικά πενταπλάσια από αυτή της φαιντανύλης, ενοχοποιείται εξάλλου για περίπου πενήντα θανάτους από υπερβολική δόση στη Βρετανική Κολομβία.
Ο απολογισμός αυτός δεν είναι οριστικός, επισήμανε το υπουργείο Υγείας της Βρετανικής Κολομβίας, καθώς δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί εξετάσεις για άλλους ύποπτους θανάτους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
