 |
|
|  Kυριακή 21/1
Γερμανίδα πολίτης καταδικάστηκε σε θάνατο στο Ιράκ επειδή είχε ενταχθεί στο ΙΚ
AFP
Δικαστήριο της Βαγδάτης καταδίκασε σήμερα σε θάνατο μια Γερμανίδα πολίτη, μαροκινής καταγωγής, επειδή εντάχθηκε στο Ισλαμικό Κράτος.
Είναι η πρώτη φορά που η ιρακινή δικαιοσύνη επιβάλει την εσχάτη των ποινών σε μια Ευρωπαία.
Το δικαστήριο, που είναι αρμόδιο να εξετάζει υποθέσεις τρομοκρατίας, καταδίκασε τη γυναίκα αυτή, η ταυτότητα της οποίας δεν έχει γίνει γνωστή σε θάνατο δι’ απαγχονισμού για «επιμελητειακή στήριξη και βοήθεια προς μια τρομοκρατική οργάνωση με στόχο τη διάπραξη εγκλημάτων», διευκρίνισε σε ανακοίνωσή του ο δικαστής Άμπντελ Σέταρ Μπαϊρακντάρ.
«Η κατηγορούμενη παραδέχθηκε στη διάρκεια της ανάκρισης ότι έφυγε από τη Γερμανία με προορισμό τη Συρία και στη συνέχεια το Ιράκ για να ενταχθεί στο ΙΚ μαζί με τις δύο κόρες της, οι οποίες παντρεύτηκαν μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης», πρόσθεσε.
Τον Σεπτέμβριο το ίδιο δικαστήριο είχε καταδικάσει σε θάνατο για πρώτη φορά έναν Ρώσο τζιχαντιστή που είχε συλληφθεί στη Μοσούλη.
Τον Ιούλιο η γερμανική δικαιοσύνη είχε ανακοινώσει ότι μια Γερμανίδα έφηβη ηλικίας 16 ετών, η οποία εντάχθηκε στο ΙΚ, συνελήφθη στη Μοσούλη.
Τότε το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel είχε αναφέρει ότι μετά τη σύλληψή της μεταφέρθηκε σε φυλακή της Βαγδάτης, όπου κρατούνταν τρεις ακόμη Γερμανίδες οι οποίες είχαν συλληφθεί τον Ιούλιο. Μία εξ αυτών είχε καταγωγή από το Μαρόκο και μια δεύτερη από την Τσετσενία.
Γερμανοί διπλωμάτες είχαν επισκεφθεί τις γυναίκες στη φυλακή αυτή που βρίσκεται στην περιοχή του αεροδρομίου της Βαγδάτης, πάντα σύμφωνα με το Der Spiegel.
Οι ιρακινές αρχές δεν έχουν ποτέ ανακοινώσει επισήμως τον αριθμό των τζιχαντιστών που έχουν συλλάβει στη διάρκεια της επιχείρησής τους εναντίον του ΙΚ.
Σύμφωνα με Ιρακινούς διοικητές και Κούρδους Ιρακινούς μαχητές, εκατοντάδες τζιχαντιστές έχουν παραδοθεί. Άλλοι έχουν καταφέρει να κρυφτούν μεταξύ των εκτοπισμένων ή παρέμειναν εκεί που ήταν επιστρέφοντας «στην πολιτική ζωή».
Μόνο στην επαρχία Νινευή, πρωτεύουσα της οποίας είναι η Μοσούλη, «περισσότεροι από 4.000 τζιχαντιστές έχουν συλληφθεί» μετά την ανακατάληψη της πόλης τον Ιούλιο, σύμφωνα με τον επικεφαλής της αστυνομίας Ουατίκ αλ Χαμντάνι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
