 |
|
|  Πέμπτη 18/1
Φρίκη στο Πακιστάν
Ένοπλοι σκότωσαν δύο γυναίκες μόνο και μόνο επειδή συμμετείχαν σε εκστρατεία εμβολιασμού κατά της πολιομυελίτιδας!!
Reuters
Ένοπλοι στο Πακιστάν πυροβόλησαν και σκότωσαν σήμερα δύο γυναίκες που εμβολίαζαν παιδιά κατά της πολιομυελίτιδας, η πιο πρόσφατη από μια σειρά επιθέσεων εναντίον του προσωπικού που συμμετέχει στην εκστρατεία εμβολιασμού.
Καμία οργάνωση δεν έχει αναλάβει ακόμη την ευθύνη για τους φόνους στην πόλη Κουέτα, όμως στο παρελθόν ισλαμιστές αντάρτες έχουν εξαπολύσει ανάλογες επιθέσεις καθώς θεωρούν ότι ο εμβολιασμός είναι αντι-ισλαμικός.
Η Σακίνα Μπίμπι, 50 ετών και η 20χρονη κόρη της Αλιζά εμβολίαζαν από στόματος παιδιά κατά της πολιομυελίτιδας όταν δύο ένοπλοι που επέβαιναν σε μοτοσικλέτες τις πυροβόλησαν, δήλωσε ο Νασιμπουλάχ Χαν αξιωματούχος της αστυνομίας. «Πέθαναν καθ’ οδόν προς το νοσοκομείο», πρόσθεσε.
Οι γυναίκες συμμετείχαν σε μια εκστρατεία εμβολιασμού που έχει ξεκινήσει σε πέντε περιοχές της επαρχίας Μπαλουτσιστάν, εξήγησε ο Χαν. Η Κούετα είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας.
Το Πακιστάν είναι μία από τις τρεις χώρες σε όλο τον κόσμο, μαζί με το Αφγανιστάν και τη Νιγηρία, όπου η πολιομυελίτιδα είναι ενδημική.
Οι προσπάθειες να εξαλειφθεί η ασθένεια υπονομεύονται από την αντίσταση που προβάλουν αντάρτες, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ο εμβολιασμός είναι ένα σχέδιο των Δυτικών για να προξενήσουν στείρωση στα παιδιά των μουσουλμάνων ή κάλυψη για Δυτικούς πράκτορες.
Το 2015 βομβιστής αυτοκτονίας προκάλεσε τον θάνατο 15 ανθρώπων έξω από κέντρο εμβολιασμού στην Κουέτα, μια επίθεση την ευθύνη για την οποία ανέλαβαν οι Πακιστανοί Ταλιμπάν και η οργάνωση Τζουντουλάχ.
Ο πρωθυπουργός του Πακιστάν Σαχίντ Χακάν Αμπασί καταδίκασε τη σημερινή επίθεση και ζήτησε τη διεξαγωγή έρευνας.
«Οι ομάδες κατά της πολιομυελίτιδας προσφέρουν μεγάλη εθνική υπηρεσία στη διάσωση των παιδιών μας από μια σοβαρή ασθένεια. Η επίθεση εναντίον αυτών των εργαζόμενων που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους για το έθνος μας είναι μια επίθεση στο μέλλον μας», τόνισε ο Αμπασί.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
