 |
|
|  Τρίτη 16/1
Ένας μετριοπαθής Σέρβος πολιτικός δολοφονήθηκε στο Κόσοβο
AFP
Ένας σημαντικός Σέρβος πολιτικός του Κοσόβου, ο Όλιβερ Ιβάνοβιτς, σκοτώθηκε σήμερα το πρωί από σφαίρες στο σερβικό τμήμα της Μιτρόβιτσα, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο αξιωματούχος του κόμματός του, η Ξένια Μπόζοβιτς, και ο δικηγόρος του Νεμπόισα Βλάτζιτς.
Ηλικίας 64 ετών ο Όλιβερ Ιβάνοβιτς ήταν ο στόχος γύρω στις 08:15 τοπική ώρα (09:15 ώρα Ελλάδας) δραστών που επέβαιναν σε αυτοκίνητο, ενώ έφθανε στην έδρα του κόμματός του που βρίσκεται σε ιδιωτική κατοικία της Μιτρόβιτσα. Επικεφαλής ενός τοπικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, θεωρείτο ένας Σέρβος μετριοπαθής πολιτικός στην πόλη αυτή που παραμένει διαιρεμένη ανάμεσα στον βορρά, που κατοικείται από Σέρβους, και στον νότο των Αλβανών Κοσοβάρων.
Η Μιτρόβιτσα είναι μια πόλη 85.000 κατοίκων όπου η ατμόσφαιρα ανάμεσα στη σερβική (13.000 κάτοικοι στο βόρειο τμήμα της) και την αλβανική κοινότητα (72.000 κάτοικοι στον νότο) παραμένει τεταμένη, σχεδόν δύο δεκαετίες μετά το τέλος του πολέμου του 1998-99. Στη σερβική πλευρά, η πολιτική ζωή διακρίνεται επίσης από μια ατμόσφαιρα βίας.
«Σύμφωνα με όσα μου είπαν, πέθανε επί τόπου, η προσπάθεια ανάνηψης στο νοσοκομείο της Μιτρόβιτσα απέτυχε», δήλωσε ο Νεμπόισα Βλάτζιτς, σύμφωνα με τον οποίο ο πελάτης του δέχθηκε πέντε σφαίρες.
«Οι ερευνητές εξακολουθούν να βρίσκονται επί τόπου και δεν γνωρίζουμε ποιος μπορεί να βρίσκεται πίσω από την επίθεση αυτή που πραγματοποιήθηκε από ένα αυτοκίνητο εν κινήσει», δήλωσε στο AFP ο δημόσιος εισαγγελέας Σίγκρι Σίλα.
Ο Όλιβερ Ιβάνοβιτς ήταν μια ξεχωριστή φυσιογνωμία της τοπικής πολιτικής σκηνής.
Είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη εννέα ετών για εγκλήματα πολέμου κατά τη σύγκρουση του 1998-99 ανάμεσα στις σερβικές δυνάμεις και τους Αλβανούς του Κοσόβου που διεκδικούσαν την ανεξαρτησία τους, όμως η ποινή του ακυρώθηκε από εφετείο τον Φεβρουάριο. Αποφυλακίστηκε και επρόκειτο να ξαναδικαστεί.
Ήταν επίσης από ένας από τους ελάχιστους πολιτικούς των Σέρβων του Κοσόβου που μιλούσε αλβανικά και επέκρινε την πολιτική που ακολουθεί το Βελιγράδι στο Κόσοβο.
Αν και δεν αναγνώριζε την ανεξαρτησία του Κοσόβου, ο Όλιβερ Ιβάνοβιτς τασσόταν υπέρ του διαλόγου με τις αρχές.
Τον Ιούνιο, στη διάρκεια μιας συνάντησης με το AFP σε μια μικρή κατοικία που λειτουργούσε ως αρχηγείο στη Μιτρόβιτσα, όπου πήγαινε καθημερινά, δεν είχε κρύψει ότι είχε πολλούς αποφασισμένους αντιπάλους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
