 |
|
|  Σάββατο 6/1
Ο Καναδός σκηνοθέτης Πολ Χάγκις αρνείται τις κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση
Reuters-AFP
Ο βραβευθείς με Όσκαρ Καναδός σκηνοθέτης Πολ Χάγκις αρνήθηκε την Παρασκευή (χθες) τις κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση που διατύπωσαν εις βάρος του τέσσερις γυναίκες, δύο από τις οποίες τον κατηγόρησαν για βιασμό. Χθες το πρακτορείο ειδήσεων Associated Press μετέδωσε πως τρεις γυναίκες που εργάστηκαν στη βιομηχανία του θεάματος κατηγόρησαν τον Χίγκινς ότι τις φίλησε με το ζόρι ή ότι τις ανάγκασε σε στοματικό σεξ, σε συναντήσεις που είχε μαζί τους μεταξύ των ετών 1996 και 2015. Μία από τις τρεις γυναίκες κατηγόρησε επίσης τον σκηνοθέτη του "Crash" και σεναριογράφο του "Million Dollar Baby" και του "Casino Royal" ότι τη βίασε. Οι γυναίκες δεν κατονομάζονται στο δημοσίευμα.
«Ο κ. Χάγκις αρνείται συνολικά αυτούς τους ανώνυμους ισχυρισμούς», ανέφερε η δικηγόρος του Κριστίν Λεπερά σε ανακοίνωση που εστάλη μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο πρακτορείο Reuters.
Τον περασμένο μήνα ο Χάγκις κατέθεσε αγωγή σε δικαστήριο του Μανχάταν, στη Νέα Υόρκη, εις βάρος μιας τέταρτης γυναίκας η οποία κατονομάζεται στο δημοσίευμα, της Χάλεϊ Μπριστ, που τον κατηγόρησε ότι τη βίασε το 2013. Ο Χάγκις αρνήθηκε την κατηγορία και κατηγόρησε την Μπριστ για εκβιασμό και ότι του ζήτησε εννέα εκατομμύρια δολάρια προκειμένου να μην δημοσιοποιήσει τους ισχυρισμούς της.
Η Μπριστ και οι άλλες τρεις ενάγουσες δεν ήταν διαθέσιμες για σχόλια.
Το 2006 ο 64χρονος Χάγκις κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου και καλύτερης ταινίας το 2006 για το "Crash".
Είναι γνωστός επίσης επειδή ανακοίνωσε δημόσια το 2009 την αποχώρησή του από την εκκλησία της σαϊεντολογίας, της οποίας υπήρξε μέλος για 35 χρόνια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
