 |
|
|  Πέμπτη 4/1
Άρθρο του προέδρου της ΝΔ Κ. Μητσοτάκη σε αφιέρωμα του Euro2day.gr και των New York Times για τον λαϊκισμό και τη Δημοκρατία
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
Για τον λαϊκισμό στην Ελλάδα και αν είναι απειλή για τη Δημοκρατία τοποθετείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε αφιέρωμα των New York Times και του Euro2day.gr. «Απειλείται η Δημοκρατία;» αυτό το ερώτημα καλούνται να απαντήσουν διεθνείς προσωπικότητες στο σχετικό ρεπορτάζ οι Αλ. Τσίπρας, Κυρ. Μητσοτάκης, Ευ. Μυτιληναίος, Χρ. Πισσαρίδης, Μιχ. Μπλέτσας και 12 διεθνείς προσωπικότητες, όπως οι Jimmy Carter, Joe Biden και Mikhail Khodorkovsky.
Το Euro2day.gr σε ρεπορτάζ του για το συγκεκριμένο αφιέρωμα αναφέρει πως ο πρόεδρος της ΝΔ στη δική του παρέμβαση επικεντρώνεται στην κριτική του προς την κυβέρνηση. «Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα όπου οι λαϊκιστικές δυνάμεις κέρδισαν την εξουσία στις εκλογές του 2015», σημειώνει επισημαίνοντας πως αυτό συνέβη «σε αντίθεση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες αντιμετώπιζαν παρόμοιες προκλήσεις αλλά κατάφεραν να διατηρήσουν τους λαϊκιστές μακριά από την εκτελεστική εξουσία».
Για την εξέλιξη αυτή - σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Euro2day - ο κ. Μητσοτάκης επικαλείται τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευση των Ελλήνων πολιτών, ως αποτέλεσμα της δημοσιονομικής αυστηρότητας που επιβλήθηκε για να αντιμετωπισθεί η οικονομική κρίση το 2010.
Εκτιμά ότι οι λαϊκιστές ήταν «επιδέξιοι και τυχεροί» και τους κατηγορεί ότι έριξαν την προηγούμενη κυβέρνηση μέσω της μη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Επιπλέον - πάντα σύμφωνα με το εν λόγω δημοσίευμα - προσάπτει στην κυβέρνηση αυταρχισμό, μη σεβασμό στη διάκριση των εξουσιών και εξυπηρέτηση συμφερόντων «των δημοσίων υπαλλήλων και μίας νέας τάξης ολιγαρχών».
Επιπρόσθετα διαβεβαιώνει ωστόσο ότι «οι λαϊκιστές στην Ελλάδα δεν έχασαν ακόμη την κυβέρνηση αλλά τελικά θα τη χάσουν». Όπως υποστηρίζει, όμως, η Δημοκρατία από μόνη της είναι πολύ ισχυρότερη και το «δημοκρατικό ήθος των Ελλήνων είναι ήδη ένα βήμα μπροστά έναντι οποιουδήποτε προσπαθεί να το υπονομεύσει».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
