 |
|
|  Tετάρτη 3/1
Χολιγουντ
Σπίλμπεργκ, Στριπ και πολλοί άλλοι οι υποστηριχτές τής εκστρατείας Time's Up για την σεξουαλική κακοποίηση
ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ
Το Χόλιγουντ μπήκε στο 2018 έχοντας ισχυροποιήσει τη θέση του ενάντια στην σεξουαλική κακοποίηση και με «όπλο» μία νέα εκστρατεία, στην οποία συμμετέχουν εκατοντάδες ονόματα πρώτης γραμμής.
Πρόκειται για το Time's Up, στο οποίο μεταξύ άλλων συμμετέχουν οι βραβευμένες με Όσκαρ ηθοποιοί Ρις Γουίδερσπουν και Έμα Στόουν, η σκηνοθέτιδα Άβα Ντουβερνάι, οι τηλεοπτικοί παραγωγοί Σόντα Ράιμς και η σκηνοθέτιδα Πάτι Τζένκις.
Το Time's Up στοχεύει στη δημιουργία ταμείου, το οποίο θα βοηθήσει νομικά τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, ενώ για την ευαισθητοποίηση των πολιτών θα υπάρχει ολοσέλιδη καταχώρηση στην εφημερίδα New York Times και την ισπανόφωνη εφημερίδα La Opinion.
Η εκστρατεία προτρέπει ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα να προβούν σε δωρεές προς το ταμείο για την νομική στήριξη των θυμάτων, ενώ σημαντικές δωρεές έχουν γίνει από σημαντικούς παράγοντες και φορείς του Χόλιγουντ.
Ένας από τους λίγους άντρες δωρητές είναι ο σκηνοθέτης Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος δώρισε στο ταμείο μέσω του ιδρύματος Wunderkinder, που έχει ιδρύσει με την σύζυγό του Κέιτ Κάπσοου, 2 εκατ. δολάρια. Ο σκηνοθέτης Τζ Τζ Άμπραμς και η σύζυγός του Κέιτι ΜακΓκραθ δώρησαν 1 εκατ. δολάρια.
Η Μέριλ Στριπ, η οποία έγινε στόχος μιας εκστρατείας στο Χόλιγουντ, που την κατηγορούσε ότι γνώριζε αλλά δεν μίλησε για τις πράξεις του Χάρβεϊ Γουάινστιν, δώρησε 500 χιλιάδες δολάρια, όπως η Ράιμς, η Γουίδερσπουν και η Τζένιφερ Άνιστον.
Η παραγωγός Κάθλιν Κένεντι έδωσε για τη σύσταση του ταμείου 250 χιλ. δολάρια, ενώ η ποπ σταρ Τέιλορ Σουίφτ δώρησε 100 χιλιάδες δολάρια όπως και η Όπρα Γουίνφρεϊ.
Μια ομάδα ηθοποιών δώρισε από 50 χιλιάδες δολάρια, ανάμεσα στις οποίες η Έμα Στόουν, η Νάταλι Πόρτμαν, η Κέιτ Μπλάνσετ και η Τζέσικα Τσαστέιν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
