 |
|
|  Τετάρτη 3/1
Ουκρανία
Οργή για τη δολοφονία μιας δικηγόρου που αγωνιζόταν για τα ανθρώπινα δικαιώματα
AFP-Tass-VoA-Ria Novosti
Η δολοφονία μιας δικηγόρου που αγωνιζόταν για τα ανθρώπινα δικαιώματα προκάλεσε κύμα διαμαρτυριών στην Ουκρανία, όπου ο υπουργός Εξωτερικών χαρακτήρισε την υπόθεση αυτή "πρόκληση για το κράτος".
Το πτώμα της Ιρίνα Νοζντρόφσκα βρέθηκε την Δευτέρα σε έναν ποταμό κοντά στο Κίεβο. Η 38χρονη δικηγόρος είχε εξαφανιστεί εδώ και πολλές ημέρες. Η ουκρανική αστυνομία ανακοίνωσε ότι διεξάγει έρευνα για "ανθρωποκτονία εκ προμελέτης".
Ο θάνατος της Νοζντρόφσκα προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, κυρίως στους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης όπου οι χρήστες απηύθυναν αμέσως κάλεσμα για διαδηλώσεις. Περίπου 200 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν έξω από την έδρα της αστυνομίας, φωνάζοντας "Ντροπή" και ζητώντας να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Η υπόθεση είναι "πρόκληση για το κράτος και μια δοκιμασία της δυνατότητας που έχει η κοινωνία να προστατεύει τις ακτιβίστριες και να επιβάλει δικαιοσύνη" γενικότερα, σχολίασε στο Twitter ο επικεφαλής της ουκρανικής διπλωματίας Πάβλο Κλίμκιν.
Η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ουκρανία, επίσης στο Twitter, εξέφρασε τη λύπη της για τον θάνατο της 38χρονης ζητώντας να οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης οι υπεύθυνοι.
"Θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν" για να συλληφθούν οι δράστες, δεσμεύτηκε ο υποδιευθυντής της αστυνομίας Βιατσεσλάβ Αμπρόσκιν.
Τα τελευταία δύο χρόνια η Ιρίνα Νοζντρόφσκα είχε αφιερώσει τη ζωή της στην προσπάθειά της να εμποδίσει την αποφυλάκιση του Ντμίτρο Ροσοτσάνσκι ο οποίος είχε τραυματίσει θανάσιμα την αδελφή της σε τροχαίο δυστύχημα το 2015. Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να απονεμηθεί χάρη στον Ροσοτσάνσκι, που είναι ανιψιός ενός δικαστή και είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 7 ετών. Ωστόσο την περασμένη Τετάρτη το Εφετείο του Κιέβου απέρριψε την προσφυγή του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
