 |
|
|  Τρίτη 2/1
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Μπαλέτου της Νέας Υόρκης παραιτήθηκε κατηγορούμενος για σεξουαλική παρενόχληση
AFP
Ο Πίτερ Μάρτινς, ο καταξιωμένος καλλιτεχνικός διευθυντής του Μπαλέτου της Νέας Υόρκης, ανακοίνωσε χθες Δευτέρα την παραίτησή του έπειτα από καταγγελίες εις βάρος του για σεξουαλική παρενόχληση και άσκηση σωματικής βίας, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας New York Times.
Ο ηλικίας 71 ετών Μάρτινς κατηγορείται από 24 χορευτές και χορεύτριες για άσκηση λεκτικής και σωματικής βίας. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι ο Μάρτινς εκμεταλλευόταν την θέση του για να εξασφαλίζει σεξουαλικές χάρες.
"Έχω αρνηθεί και εξακολουθώ να αρνούμαι ότι έχω εμπλακεί σε τέτοιου είδους ανάρμοστη συμπεριφορά", αναφέρει εκείνος σε επιστολή του προς το διοικητικό συμβούλιο ενημερώνοντάς το για την απόφασή του να παραιτηθεί. Αντίγραφο της επιστολής είδε η εφημερίδα.
"Ευχαριστούμε τον Πίτερ για την τεράστια συμβολή του στο Μπαλέτο της Νέας Υόρκης από την θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή για πάνω από τρεις δεκαετίες κατά τις οποίες οδήγησε τον θίασο σε εξαιρετικά καλλιτεχνικά επιτεύγματα", αναφέρει σε δική του ανακοίνωση, η οποία επίσης περιήλθε στην κατοχή της εφημερίδας, ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου Τσαρλς Β. Σαρφ.
Ο Μάρτινς, ο οποίος είναι Δανός, βρίσκεται στο επίκεντρο έρευνας έπειτα από μια ανώνυμη επιστολή που αναφερόταν σε πολλές κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση. Μια ομάδα από μπαλαρίνες και κλασικούς χορευτές κατήγγειλαν αργότερα στη συγκεκριμένη εφημερίδα ανάλογα περιστατικά που συνέβησαν από το 1983.
Πρώην πρώτος χορευτής ο Μάρτινς έγινε συνδιευθυντής του Μπαλέτου της Νέας Υόρκης το 1983 και καλλιτεχνικός διευθυντής του το 1989.
Αυτή είναι η τελευταία εξέλιξη σε μια σειρά από καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση στον καλλιτεχνικό χώρο, τις οποίες έφεραν στο φως της δημοσιότητας οι Times και το New Yorker αρχής γενομένης από τον παραγωγό του Χόλιγουντ Χάρβεϊ Γουάινστιν. Οι αποκαλύψεις έχουν στοιχίσει την καριέρα σε πανίσχυρες προσωπικότητες από τον καλλιτεχνικό χώρο, αλλά και από την πολιτική και τη δημοσιογραφία.
Παράλληλα, ο Τζέιμς Λέβιν, ο επί 40 χρόνια διευθυντής ορχήστρας της Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, απομακρύνθηκε από την θέση του τον Δεκέμβριο έπειτα από κατηγορίες για σεξουαλική επίθεση εις βάρος ενός εφήβου.
Αντίστοιχα, η Συμφωνική Ορχήστρα του Μόντρεαλ απομάκρυνε τον επί σειρά ετών διευθυντή της και κορυφαίο αρχιμουσικό Σαρλ Ντιτουά, έπειτα από καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση από μια μουσικό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
