 |
|
|  Πέμπτη 23/11
ΕΛΛΑΔΑ
Σε δίκη παραπέμπονται πρώην στελέχη της
Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης,κατηγορούμενα μεταξύ τών άλλα και για οικονομικές ατασθαλίες
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Σε δίκη ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης παραπέμπονται πρώην στελέχη της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ), κατηγορούμενα για σωρεία διαχειριστικών και οικονομικών ατασθαλιών κατά την περίοδο 2007-2015.
Πρόκειται για έξι πρόσωπα, μεταξύ αυτών τρεις πρόεδροι, ένας αντιπρόεδρος και δύο διευθυντές το επίμαχο διάστημα, που, σύμφωνα με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης, αντιμετωπίζουν την κατηγορία της κακουργηματικής απιστίας. Όπως περιγράφεται στο βούλευμα, η οικονομική ζημιά που προκλήθηκε στην περιουσία της βορειοελλαδίτικης επιχείρησης ανέρχεται σε 50 εκατ. ευρώ.
Στο εδώλιο του ίδιου δικαστηρίου παραπέμπονται ακόμη έξι άτομα, που -κατά περίπτωση- υπήρξαν πρόεδροι, αντιπρόεδροι και διευθύνοντες σύμβουλοι τριών συνεργαζομένων εταιρειών (πελατών της ΕΒΖ). Για ένα ακόμη πρόσωπο που περιλαμβανόταν στη δικογραφία δεν προέκυψαν τελικά ποινικές ευθύνες και απηλλάγη με το ίδιο βούλευμα.
Η υπόθεση πήρε το δρόμο τη Δικαιοσύνης, ύστερα από μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε στις αρχές του 2016, η τότε διοίκηση της ΕΒΖ. Είχε προηγηθεί διαχειριστικός έλεγχος από ανεξάρτητη εταιρεία κατά την οποία ελεγκτές έκαναν «φύλλο και φτερό» έγγραφα, εκθέσεις ελέγχου, συμβάσεις - τιμολόγια πώλησης κ.ά. της Βιομηχανίας.
Στην πολυσέλιδη αναφορά καταγγελλόταν ότι οι προηγούμενες διοικήσεις συνέχιζαν να χορηγούν ζάχαρη επί πιστώσει στις τρεις παραπάνω εταιρίες-πελάτες, παρότι αυτές δεν τηρούσαν τους όρους που προβλέπονταν στις σχετικές συμβάσεις και παρά το γεγονός ότι οι οφειλές τους ανέρχονταν σε υπέρογκα ποσά.
Με βάση την παραπάνω αναφορά είχε διαταχθεί έρευνα, την οποία διενήργησε η Οικονομική Αστυνομία, το πόρισμα της οποίας διαβιβάστηκε στον εισαγγελέα Διαφθοράς Θεσσαλονίκης Αχιλλέα Ζήση, που με τη σειρά του παρήγγειλε διώξεις εις βάρος των εμπλεκόμενων προσώπων, ενώ ακολούθησε κύρια ανάκριση.
«Δεν προέβησαν σε καμία ενέργεια για τη θέσπιση προκαθορισμένης (έγγραφης) διαδικασίας σχετικά με τη λήψη-έγκριση των παραγγελιών ζάχαρης από πελάτες της και την εκτέλεσή τους προς αυτούς, παρότι το ηλεκτρονικό σύστημα της ΕΒΖ είχε τη δυνατότητα προειδοποίησης σε περίπτωση υπέρβασης των εγκεκριμένων πιστωτικών ορίων και μάλιστα είχε δοθεί προφορική εντολή από το δ.σ. της ΕΒΖ στην υπηρεσία μηχανογράφησης να εγκαταστήσει σύστημα παρακολούθησης του πλαφόν κάθε πελάτη, ούτως ώστε να μπλοκάρεται αυτομάτως η φόρτωση σε περίπτωση υπέρβασης, εντολή για την εκτέλεση της οποίας ουδέποτε μερίμνησαν ή έλεγξαν ως προς το εάν εκτελέστηκε» αναφέρεται στο βούλευμα για τα κατηγορούμενα στελέχη της Βιομηχανίας.
Σε άλλο σημείο του βουλεύματος επισημαίνεται ότι οι ίδιοι κατηγορούμενοι «δεν μερίμνησαν για τη θέσπιση και λειτουργία (νωρίτερα από τον Ιανουάριο του 2013) ειδικού τμήματος με αρμοδιότητα τον προληπτικό έλεγχο για τη γενική πιστοληπτική ικανότητα-φερεγγυότητα των πελατών (…), την παρακολούθηση των εγκεκριμένων πιστωτικών ορίων κάθε πελάτη, των όρων πληρωμής και των παρεχόμενων αναλογιών καλύψεων από αυτόν (…), την εποπτεία ως προς τη γενικότερη τήρηση των συμβατικών όρων συνεργασίας με κάθε πελάτη (…)».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
