 |
|
|  Τετάρτη 22/11
ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ Ο ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΜΟΥΓΚΑΜΠΕ
Πανηγυρίζουν οι πολίτες τής Ζιμπάμπουε- Πιθανότερος διάδοχός του ο πρώην αντιπρόεδρος Μνανγκάγκουα
Reuters-AFP
Ο Ρόμπερτ Μουγκάμπε υπέβαλε την παραίτησή του από την προεδρία της Ζιμπάμπουε, μία εβδομάδα μετά το κίνημα του στρατού και των πρώην πολιτικών συμμάχων του εναντίον του, βάζοντας τέλος σε σχεδόν τέσσερις δεκαετίες διακυβέρνησης της χώρας από έναν ήρωα του αγώνα για την ανεξαρτησία ο οποίος μετατράπηκε σε κλασικό Αφρικανό ηγεμόνα, κυβερνώντας με σιδηρά πυγμή.
Ο 93χρονος Μουγκάμπε κρατήθηκε στην εξουσία για μία εδομάδα μετά το αναίμακτο πραξικόπημα και την εκδίωξή του από το κόμμα του, το ZANU-PF. Παραιτήθηκε λίγη ώρα αφότου το κοινοβούλιο ξεκίνησε τη διαδικασία καθαίρεσής του.
Ξέφρενοι πανηγυρισμοί ξέσπασαν εντός του κοινοβουλίου, από τους βουλευτές και τους γερουσιαστές που είχαν συγκεντρωθεί εκεί, όταν ο πρόεδρος του Σώματος Τζέικομπ Μουντέντα ανακοίνωσε την παραίτηση και, ως εκ τούτου, ανέστειλε τη συζήτηση για την καθαίρεση.
Στους δρόμους της Χαράρε, άρχισε να συρρέει κόσμος. Κάποιοι χόρευαν, οδηγοί πανηγύριζαν κορνάροντας εκκωφαντικά για να γιορτάσουν το τέλος της εποχής Μουγκάμπε – μιας εποχής που κράτησε 37 ολόκληρα χρόνια, από το 1980 που η χώρα ανέκτησε την ανεξαρτησία της. "Είμαστε απλούστατα πανευτυχείς. Επιτέλους, τα πράγματα αλλάζουν. Ονειρευόμασταν για πολύ καιρό αυτήν την ημέρα. Η χώρα πέρασε τόσες δύσκολες περιόδους", είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ένας 32χρονος κουρέας, ο Τόγκο Ντλαλάμπι.
Πολλοί από τους συγκεντρωμένους κρατούσαν πορτρέτα του αρχηγού του στρατού, του στρατηγού Κονσταντίνο Τσιουένγκα και του πρώην αντιπροέδρου Έμερσον Μνανγκάγκουα. Η αποπομπή του τελευταίου άλλωστε, τον περασμένο μήνα, ήταν η "σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι" για τον στρατό: ήταν αυτή η απόφαση του Μουγκάμπε που πυροδότησε το στρατιωτικό πραξικόπημα και ανάγκασε τον πρόεδρο σε παραίτηση.
Πολλοί Ζιμπαμπουανοί που ζουν στη Νότια Αφρική κατέβηκαν επίσης στους δρόμους του Γιοχάνεσμπουργκ όπου επικρατούσε εορταστική ατμόσφαιρα..
Ο Μνανγκάγκουα ήταν ο υποψήφιος που πρόκρινε το κυβερνών κόμμα για να διαδεχτεί τον Μουγκάμπε, ο οποίος ωστόσο προσπαθούσε να ανοίξει τον δρόμο στη σύζυγό του, την 52χρονη Γκρέις –γνωστή και με το προσωνύμιο "Γκούτσι Γκρέις" για τη λατρεία που τρέφει προς τα είδη πολυτελείας.
Ο Ρόμπερτ Μουγκάμπε είναι ο μοναδικός πρόεδρος που έχει γνωρίσει η χώρα του από τη σύσταση του κράτους, το 1980. Πριν από λίγο καιρό, είχε υποσχεθεί ότι θα γιορτάσει τα 100 χρόνια του όντας ακόμη στην εξουσία, αλλά τελικά υπέκυψε στις πιέσεις των στρατηγών.
Στην επιστολή της παραίτησής του δεν κάνει καμία αναφορά στο ποιος θα τον διαδεχτεί. Ο Μουντέντα είπε ότι θα φροντίσει να ρυθμιστούν ορισμένα νομικά ζητήματα για να διασφαλιστεί ότι ένας νέος πρόεδρος θα αναλάβει καθήκοντα μέχρι αύριο το βράδυ.
Ο Μνανγκάγκουα, που εγκατέλειψε τη χώρα φοβούμενος για την ασφάλειά του, θεωρείται ο πιθανότερος διάδοχος του Μουγκάμπε. Πρώην αρχηγός των υπηρεσιων ασφαλείας, αποκαλούμενος και "Κροκόδειλος", στάθηκε επί χρόνια στο πλευρό του Μουγκάμπε και έχει κατηγορηθεί ότι συμμετείχε στην καταστολή της αντιπολίτευσης.
Ο Μουγκάμπε ήταν ήρωας της ανεξαρτησίας της Ζιμπάμπουε, χαιρετίστηκε ως ένας από τους ιδρυτές της μετααποικιακής Αφρικής και στήριξε με κάθε τρόπο την προσπάθεια για τον τερματισμό του απαρτχάιντ στη γειτονική Νότια Αφρική. Πολλοί όμως τον κατηγορούν για την καταβαράθρωση της οικονομίας, της δημοκρατίας και του δικαστικού συστήματος, καθώς και για τη χρήση βίας προκειμένου να καταστείλει όσους θεωρούσε πολιτικούς αντιπάλους του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
