 |
|
|  Σάββατο 11/11
ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 16 ΕΤΩΝ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΦΙΛΙΠΠΙΝΩΝ
Το αποκάλυψε ο ίδιος στη διάρκεια ομιλίας του, στο περιθώριο της συνόδου της APEC που διεξάγεται στην Ντανάνγκ του Βιετνάμ
AFP
Ο πρόεδρος των Φιλιππίνων Ροντρίγκο Ντουτέρτε παραδέχτηκε ότι μαχαίρωσε και σκότωσε έναν άνδρα όταν ήταν ακόμη έφηβος, σε μια ομιλία του, στο περιθώριο της συνόδου της APEC που διεξάγεται στην Ντανάνγκ του Βιετνάμ, προσπαθώντας να υπερασπιστεί τον "πόλεμο" κατά των ναρκωτικών που έχει κηρύξει στη χώρα του.
Mιλώντας στην κοινότητα των Φιλιππινέζων που ζουν στην πόλη αυτή του Βιετνάμ, ο Ντουτέρτε απείλησε επίσης ότι θα "χαστουκίσει" την Ανιές Καλαμάρ, την ειδική εκπρόσωπο των Ηνωμένων Εθνών για τις αυθαίρετες ή με συνοπτικές διαδικασίες εκτελέσεις. Εξύβρισε επίσης, με βαριές εκφράσεις, όσους επικρίνουν την εκστρατεία του για την καταστολή του λαθρεμπορίου ναρκωτικών.
"Όταν ήμουν έφηβος, μπαινόβγαινα στη φυλακή. Συμμετείχα σε τσαμπουκάδες εδώ κι εκεί. Στα 16 μου, είχα ήδη σκοτώσει κάποιον. Έναν πραγματικό άνθρωπο, έναν τσαμπουκά. Ήμουν μόνο 16 ετών. (Τον σκότωσα) απλώς για ένα βλέμμα. Πόσους περισσότερους τώρα που είμαι πρόεδρος;" διερωτήθηκε.
Ο 72χρονος Ντουτέρτε εξελέγη το 2016 με την υπόσχεση ότι θα εξαλείψει το εμπόριο ναρκωτικών και ότι θα σκοτώσει έως και 100.000 εμπόρους και τοξικομανείς. Αφότου ανέλαβε την προεδρία, πριν από 16 μήνες, αστυνομικοί έχουν σκοτώσει 3.967 ανθρώπους και άγνωστοι δράστες σκότωσαν άλλου 2.290 υπόπτους για υποθέσεις ναρκωτικών. Σύμφωνα με στοιχεία της αστυνομίας, χιλιάδες άλλοι έχουν δολοφονηθεί κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Ο πρόεδρος παραμένει πολύ δημοφιλής στο αρχιπέλαγος καθώς πολλοί Φιλιππινέζοι θεωρούν ότι η ασφάλεια βελτιώθηκε επί των ημερών του. Όμως οι αντίπαλοί του τον κατηγορούν για μαζικές εξωδικαστικές εκτελέσεις, κάτι που ο ίδιος αρνείται κατηγορηματικά.
Οι σύμβουλοι του Ντουτέρτε ζητούν συχνά από τους δημοσιογράφους να μην παίρνουν κατά γράμμα τα όσα λέει ο πρόεδρος γιατί του αρέσει να "αστειεύεται" και να "υπερβάλει".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
