 |
|
|  Πέμπτη 2/11
ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Μια γυναίκα υποστηρίζει ότι βιάστηκε σε εκδήλωση του Εργατικού Κόμματος και την προέτρεψαν να μην το καταγγείλει
Reuters
Μια νεαρή γυναίκα, μέλος του αντιπολιτευόμενου Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, υποστηρίζει ότι έπεσε θύμα βιασμού σε μια κομματική εκδήλωση όταν ήταν 19 ετών και ότι ένα στέλεχος των Εργατικών την απέτρεψε από το να καταγγείλει το γεγονός τότε, για να μην βλάψει την καριέρα της.
Η καταγγελία της Μπεξ Μπέιλι, 25 ετών σήμερα, είναι η πιο σοβαρή που έχει δει το φως της δημοσιότητας στο πλαίσιο των συνεχών αποκαλύψεων περί σεξουαλικής παρενόχλησης από "ισχυρούς" άνδρες στη Βρετανία, ένα "κύμα" που ξεκίνησε μετά το σκάνδαλο που ξέσπασε με τον κινηματογραφικό παραγωγό Χάρβεϊ Γουάινστιν.
Ο Τζέρεμι Κόρμπιν, ο ηγέτης των Εργατικών, έδωσε εντολή να ερευνηθεί η καταγγελία της Μπέιλι, τονίζοντας ότι το κόμμα δεν την υποστήριξε όταν ανέφερε τι συνέβη. "Η Μπεξ Μπέιλι επέδειξε απίστευτο θάρρος μιλώντας δημοσίως για τα όσα της συνέβησαν και έχει την πλήρη υποστήριξη και αλληλεγγύη μου" ανέφερε σε ανάρτησή του στο Facebook. "Στο Εργατικό Κόμμα δεν θα ανεχθούμε τον σεξισμό, την παρενόχληση ή την κακοποίηση. Ό,τι κι αν χρειαστεί, είμαστε απολύτως αποφασισμένοι να τα ξεριζώσουμε", πρόσθεσε.
Ένας εκπρόσωπος του κόμματος είπε: "Θα συνιστούσαμε ενθέρμως να ερευνήσει η αστυνομία τους ισχυρισμούς που έκανε η Μπεξ Μπέιλι περί εγκληματικών ενεργειών".
Η Μπέιλι, μιλώντας στο ραδιόφωνο του BBC, είπε ότι το 2011 την βίασε κάποιο μέλος του κόμματος, σε υψηλότερη θέση από τη δική της. Είπε ότι προσπάθησε να υποκριθεί πως δεν συνέβη ποτέ και ότι δεν το κατήγγειλε στην αστυνομία εκείνη την εποχή.
"Φοβόμουν. Ντρεπόμουν. Ήξερα ότι στο Εργατικό Κόμμα, όπως σε κάθε οικογένεια, αγαπούν τα κουτσομπολιά και δεν ήθελα να το μάθουν οι άνθρωποι ενώ επίσης ανησυχούσα πως δεν θα με πίστευαν", πρόσθεσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
