 |
|
|  Τετάρτη 1/11
ΠΕΡΟΥ: Οι υποψήφιες Μις εκμεταλλεύθηκαν τη δημοσιότητα για να καταγγείλουν τα εγκλήματα εναντίον των γυναικών
AFP
«Το όνομά μου είναι Καμίλα Κανικόμπα και οι διαστάσεις μου είναι 2.020 γυναικοκτονίες σε διάστημα εννέα ετών στη χώρα μου»: ο διαγωνισμός ομορφιάς Μις Περού, που μεταδόθηκε ζωντανά από την τηλεόραση, αποτέλεσε μια ευκαιρία για τις διαγωνιζόμενες για να καταγγείλουν τη βία εναντίον των γυναικών.
Οι 23 φιναλίστ του διαγωνισμού, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή το βράδυ σε ένα μεγάλο θέατρο στη Λίμα, αντί να παρουσιάσουν τις διαστάσεις τους, ανέφεραν τα ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία για τη βία εναντίον των γυναικών.
«Ένα κορίτσι πεθαίνει κάθε δέκα λεπτά (σε όλο τον κόσμο), θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης», «περισσότερες από το 70% των γυναικών στο Περού είναι θύματα παρενόχλησης στον δρόμο», «το 81% των δραστών σεξουαλικών επιθέσεων εναντίον κοριτσιών μικρότερων των 5 ετών είναι συγγενείς», δήλωσαν οι νεαρές γυναίκες.
Το σόου σόκαρε τους τηλεθεατές, όμως η διοργανώτρια του διαγωνισμού, η Τζέσικα Νιούτον, Μις Περού 1987, δήλωσε: «Δυστυχώς υπάρχουν πολλές γυναίκες που δεν γνωρίζουν και πιστεύουν ότι η δική τους υπόθεση είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό».
«Η βασίλισσα της εθνικής ομορφιάς θα πρέπει να είναι πρέσβειρα των γυναικών που στέκονται όρθιες, όλων εκείνων που δεν έχουν φωνή», τόνισε.
Σύμφωνα με τη Νιούτον, η σεξουαλική βία βρίσκεται σε όλους τους τομείς: Από τις συνολικά 150 κοπέλες που δήλωσαν συμμετοχή στον διαγωνισμό, πέντε ήταν θύματα βίας, «κάποιες εκ των οποίων βιασμού από κάποιον συγγενή».
Στο τέλος του διαγωνισμού οι κοπέλες ρωτήθηκαν τι θα έκαναν για τη βία εναντίον των γυναικών, αντί για τις παραδοσιακές ερωτήσεις σχετικά με τα χόμπι και τις φιλοδοξίες τους.
Το Περού είναι η δεύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής με τις περισσότερες γυναίκες θύματα βιασμού, μετά τη Βολιβία, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Ασφάλειας των Πολιτών που εξαρτάται από τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών.
Η κυβέρνηση του Περού έχει ανακοινώσει ότι 800 γυναίκες έχουν φονευθεί την εξαετία ως το 2015.
Το Κογκρέσο της χώρας υιοθέτησε ένα νομοσχέδιο τον Σεπτέμβριο του 2015 το οποίο περιελάμβανε μέτρα για την πρόληψη και την τιμωρία της βίας εναντίον των γυναικών, αλλά και για τη δημιουργία κέντρων προσωρινής διαμονής για γυναίκες που είναι θύματα βίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
