 |
|
|  Παρασκευή 27/10
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ-Οργή για δικαστές που δικαιολόγησαν συζυγική βία σε βάρος «άπιστης» γυναίκας
AFP-Reuters
Το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο (CSM) της Πορτογαλίας ανακοίνωσε ότι ξεκινά έρευνα σχετικά με την απόφαση που έλαβε ένα δικαστήριο του Πόρτο, το οποίο δικαιολόγησε την άσκηση βίας εκ μέρους ενός άνδρα σε βάρος της "άπιστης" συζύγου του.
Αρχικά, το CSM είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο να παρέμβει, παρά το σάλο που ξέσπασε στη χώρα, υποστηρίζοντας ότι τα δικαστήρια είναι ανεξάρτητα. Τώρα όμως αποφάσισε να εξετάσει την υπόθεση, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση που αναρτήθηκε στον ιστότοπό του.
Οι δικαστές του δικαστηρίου του Πόρτο αναγνώρισαν ελαφρυντικά στον κατηγορούμενο και τον καταδίκασαν σε φυλάκιση 15 μηνών με αναστολή και σε πρόστιμο 1.750 ευρώ. Ο εισαγγελέας είχε ζητήσει να του επιβληθεί ποινή φυλάκισης 3 ετών και 6 μηνών χωρίς αναστολή.
"Η μοιχεία που διαπράττει μια γυναίκα είναι μια συμπεριφορά που καταδικάζεται σθεναρά από την κοινωνία", αναφέρεται στο σκεπτικό της απόφασης, όπου οι δικαστές εξηγούν ότι "κατανοούν τη βία του άνδρα, που ήταν θύμα αυτής της προδοσίας, αφού τον εξόργισε και τον ταπείνωσε η σύζυγός του".
"Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε ότι μια μοιχαλίδα μπορεί να τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου" υπενθυμίζουν επίσης οι δικαστές, που κάνουν αναφορά επίσης στον λιθοβολισμό των άπιστων γυναικών σε ορισμένες κοινωνίες και σε έναν πορτογαλικό νόμο του... 1876 που προέβλεπε την επιβολή μικρής ποινής στους συζυγοκτόνους, εφόσον η σύζυγος ήταν άπιστη.
Η απόφαση αυτή δόθηκε στη δημοσιότητα την Δευτέρα και προκάλεσε σάλο στην Πορτογαλία.
"Σαστίσαμε και αηδιάσαμε" τόνισε η γυναικεία οργάνωση UMAR σε ανακοίνωσή της. "Αυτή η απόφαση, απλούστατα νομομοποιεί τη συζυγική βία σε βάρος των γυναικών" ενώ η επίκληση της Αγίας Γραφής σε μια δικαστική απόφαση συνιστά παραβίαση "του κράτους δικαίου".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
