 |
|
|  Παρασκευή 6/10
ΕΛΛΑΔΑ
Καταδίκη 43χρονου Βούλγαρου που κρατούσε «φυλακισμένη» 26χρονη ομοεθνή του, την εκμεταλλευόταν οικονομικά και τη βίαζε
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Συνολική ποινή κάθειρξης 10 ετών επιβλήθηκε σε 43χρονο Βούλγαρο, ο οποίος κάθισε στο εδώλιο του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης, κατηγορούμενος ότι επί 3 μήνες κρατούσε «φυλακισμένη» σε κοντέινερ μία 26χρονη ομοεθνή του, την υποχρέωνε να δουλεύει από το πρωί έως το βράδυ σε αγροτοκτηνοτροφικές εργασίες, κρατώντας την αμοιβή από τη δουλειά της, ενώ τη βίαζε συστηματικά. Ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος για εμπορία ανθρώπου και βιασμό κατ' εξακολούθηση, ενώ, μετά την ετυμηγορία των δικαστών, επέστρεψε στις φυλακές για να εκτίσει την ποινή του.
Όπως περιγράφεται στη δικογραφία, όλα ξεκίνησαν πέρσι τον Αύγουστο, όταν ο 43χρονος -με τον οποίο διατηρούσε σχέση στο παρελθόν- εκμεταλλευόμενος την άσχημη οικονομική της κατάσταση, την έπεισε να εγκαταλείψει την πατρίδα της για να έρθει στην Ελλάδα όπου υποτίθεται ότι «θα είχε μία φυσιολογική δουλειά και θα συγκέντρωνε αρκετά χρήματα για να χτίσει σπίτι στον ανήλικο γιο της». Φτάνοντας στην Ελλάδα, η νεαρή γυναίκα οδηγήθηκε σε περιοχή του Κιλκίς, όπου ο κατηγορούμενος -πάντα σύμφωνα με τη δικογραφία- την εγκατέστησε σ' ένα παλιό κοντέινερ, μέσα σε αγρούς με σιτοκαλλιέργειες, όπου ζούσε μαζί του, κάτω από άθλιες συνθήκες.
Από εκεί και έπειτα η ζωή της μετατράπηκε σε εφιάλτη, αφού, όπως περιέγραψε η ίδια στο δικαστήριο, την ανάγκαζε να δουλεύει όλη τη μέρα «στα χωράφια και στις αγελάδες», κρατούσε τα χρήματα που έβγαζε με τη δικαιολογία ότι προορίζονταν για την κάλυψη των κοινών τους οικονομικών αναγκών, ενώ με απειλές απαγόρευε όχι μόνο την επιστροφή της στη Βουλγαρία -όπως εκείνη επιθυμούσε- αλλά και την έξοδό της από το κοντέινερ. Και σαν να μην έφταναν αυτά, την υποχρέωνε καθημερινά να έρχεται σε σεξουαλική επαφή μαζί του, ξυλοφορτώνοντάς την συχνά προηγουμένως ώστε να κάμψει την αντίστασή της.
«Τον φοβόμουν πάρα πολύ γιατί ήταν πολύ επιθετικός απέναντί μου και δεν ήξερα πόσο κακό μπορούσε να μου προκαλέσει. Όταν του ζήτησα να στείλω κι εγώ χρήματα στο παιδί μου έγινε φασαρία και τελικά μου επέτρεψε να στείλω μόνο 100 ευρώ» κατέθεσε στο δικαστήριο η νεαρή Βουλγάρα. Όπως πρόσθεσε, έπειτα από τρεις μήνες -περί τα μέσα του προηγούμενου Νοεμβρίου- βρήκε το κουράγιο, δραπέτευσε από το κοντέινερ-«φυλακή» και απευθυνόμενη στις τοπικές αστυνομικές Αρχές έδωσε τέλος στο μαρτύριο που βίωνε.
Στην απολογία του, ο 43χρονος αρνήθηκε τις κατηγορίες, ισχυριζόμενος ότι κάποιος τη δασκάλεψε να φύγει στη Βουλγαρία. «Αν μου το ζητούσε με καλό τρόπο θα την άφηνα να επιστρέψει» είπε, αλλά οι ισχυρισμοί του δεν έπεισαν το δικαστήριο που τον τιμώρησε συνολικά με 10ετή κάθειρξη, ενώ επέβαλε επιπλέον εις βάρος του χρηματική ποινή ύψους 11.500 ευρώ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
