 |
|
|  Παρασκευή 29/9
ΟΟΣΑ-Φοροδιαφυγή
50 χώρες εφαρμόζουν από αύριο την αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών
AFP
Ο κλοιός σφίγγει ακόμη λίγο για τους φοροφυγάδες: από αύριο, 50 χώρες θα ανταλλάσσουν αυτομάτως πληροφορίες για τους κατοίκους τους, γεγονός που αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς το τέλος του τραπεζικού απορρήτου, αλλά δεν λύνει το σύνολο των προβλημάτων.
Ανγκίγια, Βερμούδες και Νησιά Κέιμαν θα είναι σύντομα χαμένοι παράδεισοι για τους φοροφυγάδες. Στις 30 Σεπτεμβρίου, αυτά τα βρετανικά εδάφη θα περιληφθούν στις πρώτες χώρες που θα εφαρμόσουν την αυτόματη ανταλλαγή των τραπεζικών δεδομένων των πολιτών υπό την αιγίδα του ΟΟΣΑ.
Η λίστα των 50 πρωτοπόρων θα περιλαμβάνει το σύνολο σχεδόν των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (η Αυστρία θα προσχωρήσει σε έναν χρόνο), περί τις 10 κτήσεις της Αγγλίας και της Δανίας, καθώς και επιφανή μέλη της Ομάδας των 20: Νότια Αφρική, Αργεντινή, Νότια Κορέα και Μεξικό.
Από αύριο, εάν ένας Γάλλος, για παράδειγμα, ανοίξει λογαριασμό στο Λιχτενστάιν, οι φορολογικές αρχές του Παρισιού δεν θα είναι υποχρεωμένες να ζητήσουν πληροφορίες γι΄ αυτόν στη Βαντούζ, οι αρχές της οποίας θα μεταβιβάσουν αυτομάτως το ύψος της κατάθεσης, τα επιτόκια, τα μερίσματα και άλλα κέρδη από την πώληση μετοχών ή ομολόγων.
Η αλλαγή αυτή είναι ο καρπός δεκαετούς αγώνα κατά της φοροδιαφυγής, που έγινε παγκόσμια προτεραιότητα μετά την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Οι αντιστάσεις ξεπεράστηκαν έπειτα από σειρά σκανδάλων που ενέπλεξαν μεγάλες δυτικές τράπεζες, ανάμεσά τους η UBS και η HSBC.
Ένα δεύτερο κύμα αναμένεται για τον Σεπτέμβριο 2018 με χώρες που φημίζονται για την φιλοξενία τους (Ανδόρα, Μονακό, Σιγκαπούρη, Ελβετία), αλλά και βαρέα όπλα της παγκόσμιας οικονομίας (Βραζιλία, Κίνα, Ρωσία, Ιαπωνία).
Μεγάλος απών από το συλλογικό αυτό σχήμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ήδη εξασφαλίσει σειρά διμερών συμφωνιών για την ανταλλαγή τραπεζικών στοιχείων, κυρίως με το Λουξεμβούργο , το Μονακό και την Ελβετία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
