 |
|
|  Δευτέρα 25/9
ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑ
Κινεζικό βάζο πωλείται στην τιμή ρεκόρ των 4,3 εκατομμυρίων ευρώ σε δημοπρασία
Γενεύη
Κινεζικό βάζο, η αξία του οποίου εκτιμάτο από 500 έως 800 ελβετικά φράγκα (430-690 ευρώ), πωλήθηκε στο ποσό ρεκόρ των 5 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων (4,3 εκατομμυρίων ευρώ), ανακοίνωσε ο οίκος Genève-Enchères.
"Αυτή είναι η τιμή κατακύρωσης, στην οποία πρέπει να προστεθεί η προμήθεια, δηλαδή συνολικά 6,08 εκατ. ελβετικά φράγκα" (5,4 εκατ. ευρώ) για τον αγοραστή, έναν λάτρη της ασιατικής τέχνης, δήλωσε ο πλειστηριαστής Ολιβιέ Φισό.
Η τιμή είναι 10.000 φορές μεγαλύτερη από την εκτίμηση που αναγραφόταν στον κατάλογο.
Σύμφωνα με τον κατάλογο της δημοπρασίας, το βάζο έχει ύψος 60 εκατοστών, παρουσιάζει τρεις μπλε δράκους σε κίτρινο φόντο και χρονολογείται στις αρχές του 20ού αιώνα αλλά φέρει μια αμφίβολης γνησιότητας σφραγίδα της εποχής Σιανλόνγκ του 18ου αιώνα.
Οι δυο ενδιαφερόμενοι για το βάζο επιδόθηκαν σε έναν αγώνα για την απόκτησή του γιατί πίστευαν ότι το βάζο χρονολογείτο στον 18ο αιώνα, σύμφωνα με τον πλειστηριαστή. "Έχω την τάση να είμαι επιφυλακτικός στις εκτιμήσεις μου", πρόσθεσε υπογραμμίζοντας ότι είναι δύσκολο το αντικείμενο να εκτιμηθεί με ακρίβεια.
Ο αγοραστής ήταν στην αίθουσα, ενώ ο ανταγωνιστής του πλειοδοτούσε τηλεφωνικά.
Το βάζο περιλαμβανόταν σε μια συλλογή ασιατικής τέχνης στη Γενεύη, της οποίας τα 50 κομμάτια διασκορπίστηκαν σε δημοπρασίες.
Σύμφωνα με τον Φισό, πρόκειται για την υψηλότερη τιμή που κατακυρώθηκε αντικείμενο που δημοπρατείται στη Γενεύη εκτός από κοσμήματα και ρολόγια.
Το προηγούμενο ρεκόρ αυτού του οίκου δημοπρασιών ήταν ένας ορειχάλκινος Βούδας που πωλήθηκε 550.000 ελβετικά φράγκα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
