 |
|
|  Παρασκευή 15/9
ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ
Eιναι δυνατόν ο ίδιος άνθρωπος να χτυπηθεί απο κεραυνό...τέσσερις φορές,σε διαφορετικούς χρόνους,σε διαφορετικά σημεία;Kαι να πέσει πάνω του κεραυνός ενω ειναι στον..τάφο;
perierga.gr
Ο Mark Twain, γνωστός Αμερικανός συγγραφέας, γεννήθηκε το 1835, την ίδια ημέρα που εμφανίστηκε και ο κομήτης το Halley. Πέθανε το 1910, και πάλι την ίδια ημέρα που ο κομήτης έκανε την επόμενή του εμφάνιση από τη Γη. Ο ίδιος είχε προβλέψει το θάνατό του ένα χρόνο νωρίτερα, λέγοντας «ήρθα στη Γη μαζί με τον κομήτη και περιμένω ότι θα χαθώ μαζί του».
Στις 13 Φεβρουαρίου 1743, ένας Γάλλος ονόματι Jean Marie Dubarry, εκτελέστηκε για το φόνο του πατέρα του.Ακριβώς 100 χρόνια μετα, στις 13 Φεβρουαρίου 1843, ένας άλλος Γάλλος με το όνομα Jean Marie Dubarry, εκτελέστηκε επίσης για το φόνο του πατέρα του. Οι δύο άντρες δεν είχαν καμία απολύτως συγγένεια.
Το 1899, ένας κεραυνός σκότωσε έναν άντρα ο οποίος βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού του στο Ταράντο της Ιταλίας. 30 χρόνια μετά, το 1929, ο γιός του σκοτώθηκε στο ίδιο σημείο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.10 χρόνια αργότερα, το 1939, στο ίδιο πάλι σημείο, ένας κεραυνός σκότωσε και ένα τρίτο άτομο. Ήταν ο εγγονός του πρώτου και γιός του δεύτερου ατόμου.
Το 1918, κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, ένας βρετανός αξιωματικός χτυπήθηκε από κεραυνό με αποτέλεσμα να χάσει μέρος της ικανότητας κίνησης του κάτω μέρος του σώματός του. Αποσύρθηκε από το στρατό και μετακόμισε στο Βανκούβερ του Καναδά. Το 1924, καθώς ψάρευε σε ένα ποτάμι, ένας κεραυνός χτύπησε το δέντρο κάτω από το οποίο είχε αναζητήσει καταφύγιο, με αποτέλεσμα αυτό να πέσει και να παραλύσει τη δεξιά μεριά του σώματός του. Έξι χρόνια αργότερα, το 1930 και αφού είχε ανακάμψει μερικώς, καθώς έκανε ένα περίπατο σε κοντινό πάρκο, ένας κεραυνός τον χτύπησε για τρίτη φορά, αφήνοντάς τον μόνιμα παράλυτο. Ο πρώην αξιωματικός πέθανε και κηδεύτηκε δύο χρόνια αργότερα. Ωστόσο, το 1936, ένας κεραυνός χτύπησε το νεκροταφείο στο οποίο είχε θαφτεί καταστρέφοντας ολοκληρωτικά τον τάφο του. Ήταν η τέταρτη φορά που ένας κεραυνός χτύπησε τον ίδιο άνθρωπο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
