 |
|
|  Tετάρτη 13/9
SOS ΦΑΣΙΣΜΟΣ
Η Iταλική Βουλή ενέκρινε σχέδιο νόμου για τον περιορισμό της φασιστικής προπαγάνδας
Reuters
Η κάτω Βουλή της Ιταλίας ενέκρινε χθες ένα νομοσχέδιο με σκοπό να επιβληθούν αυστηρότεροι περιορισμοί στη φασιστική προπαγάνδα, 70 και πλέον χρόνια μετά τον θάνατο του δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι.
Το σχέδιο νόμου, το οποίο κατήρτισε το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα (PD), κατατέθηκε για συζήτηση και ψήφιση έπειτα από ένα ιδιαίτερα φορτισμένο πολιτικά καλοκαίρι, με οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να ηχούν τον συναγερμό για τον εντεινόμενο ρατσισμό στην Ιταλία εν μέσω της μαζικής έλευσης μεταναστών από την Αφρική διά θαλάσσης.
Βάσει του υπάρχοντος νομικού πλαισίου, η φασιστική προπαγάνδα αποτελεί ποινικό αδίκημα αλλά με την προϋπόθεση ότι εντάσσεται σε μια προσπάθεια επανίδρυσης του φασιστικού κόμματος. Το νομοσχέδιο που κατέθεσε το PD θέτει εκτός νόμου τον προσφιλή στους φασίστες ρωμαϊκό χαιρετισμό, τη διακίνηση φασιστικών ή ναζιστικών εικόνων, αξεσουάρ κ.λπ.
Οι παραβάτες βάσει του σχεδίου νόμου θα αντιμετωπίζουν δύο χρόνια φυλάκιση, ενώ οι ποινές θα παρατείνονται για ακόμη οκτώ μήνες εάν διανέμονται φασιστικές εικόνες και σύμβολα μέσω Διαδικτύου.
Το νομοσχέδιο θα τεθεί πλέον σε συζήτηση στη Γερουσία.
Κόμματα της αντιπολίτευσης, ιδίως το αντισυστημικό Κίνημα Πέντε Αστέρων και το κεντροδεξιό κόμμα Φόρτσα Ιτάλια του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι, επιχειρηματολόγησαν ότι το νομοσχέδιο απειλεί την ελευθερία του λόγου.
Όμως ο Εμανουέλε Φιάνο, ο βουλευτής του PD ο οποίος είναι ο εισηγητής του, αντέκρουσε τις ανησυχίες αυτές. «Αυτό το νομοσχέδιο δεν περιορίζει τις ατομικές ελευθερίες, αλλά θα αποτελέσει τροχοπέδη στην αναβίωση του νεοφασισμού και στην επιστροφή της ακραίας ακροδεξιάς ιδεολογίας», είπε.
Ο Μουσολίνι κυβέρνησε την Ιταλία από το 1922 ως το 1943. Ενέπλεξε την Ιταλία στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας του Αδόλφου Χίτλερ και πέρασε ρατσιστικούς νόμους που επέτρεψαν τον διωγμό των Εβραίων, μεταξύ άλλων. Αλλά η Ιταλία έπεσε στα χέρια των συμμάχων και ο Μουσολίνι, ο «Ντούτσε» για τους οπαδούς του, εκτελέστηκε το 1945.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
