 |
|
|  Κυριακή 10/9
ΡΟΥΜΑΝΙΑ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Πάνω από 200 μετανάστες αναχαιτίστηκαν στη Μαύρη Θάλασσα
AFP
Η ρουμάνικη ακτοφυλακή αναχαίτισε στη Μαύρη Θάλασσα δύο πλεούμενα που μετέφεραν πάνω από 200 μετανάστες, το ένα εκ των οποίων συνοδεύτηκε ως το ρουμάνικο λιμάνι Μανγκάλια (νοτιοανατολικά) ενώ για το άλλο ανέλαβαν την ευθύνη οι τουρκικές αρχές, όπως ανακοίνωσε χθες η συνοριοφυλακή.
Το αλιευτικό για το οποίο ανέλαβε την ευθύνη η ρουμάνικη ακτοφυλακή εντοπίστηκε χθες το πρωί ένα ναυτικό μίλι από τα θαλάσσια σύνορα Ρουμανίας-Βουλγαρίας κι από τις βουλγαρικές ακτές. Επέβαιναν σε αυτό 97 άνθρωποι που καταλάμβαναν «κάθε εκατοστό» του πλοίου: 40 άνδρες, 21 γυναίκες, 36 παιδιά. Δήλωσαν ότι «είναι Ιρανοί και Ιρακινοί», διευκρίνισε η ρουμανική αστυνομία.
Αυτό ήταν το τέταρτο πλεούμενο που μεταφέρει μετανάστες το οποίο αναχαίτισαν οι αρχές της Ρουμανίας στη Μαύρη Θάλασσα από τα μέσα του Αυγούστου.
Οι αρχές άρχισαν έρευνα για την υπόθεση, προκειμένου να εξακριβωθεί η προέλευση του πλοίου, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο η εκπρόσωπος της ακτοφυλακής της Κονστάντσας, η Γιονέλα Πάσατ.
Ένα άλλο «ύποπτο αλιευτικό σκάφος», το οποίο «κατευθυνόταν προς τα ρουμανικά χωρικά ύδατα» εντοπίστηκε το βράδυ της Παρασκευής καθώς μετέφερε «περίπου 120 πρόσωπα», σύμφωνα με τη ρουμάνικη αστυνομία.
Άνδρες της ρουμάνικης ακτοφυλακής το εμπόδισαν να συνεχίσει την πορεία του καθώς έφθαναν στην περιοχή τούρκοι ομόλογοί τους, οι οποίοι ανέλαβαν την ευθύνη για το σκάφος και τους επιβαίνοντες σε αυτό.
Η Ρουμανία, η οποία δεν ανήκει στον Χώρο Σένγκεν, μέχρι τώρα γενικά παρέμενε αλώβητη από την κρίση των προσφύγων και των μεταναστών στην ΕΕ.
Όμως το Βουκουρέστι φοβάται ότι η Μαύρη Θάλασσα ενδέχεται να μετατραπεί σε μια εναλλακτική οδό για τους παράτυπους μετανάστες που προσπαθούν να φθάσουν σε ευρωπαϊκές χώρες, καθώς πλέον εγείρονται όλο και περισσότερα εμπόδια στη Μεσόγειο, όπως η απαγόρευση στις ΜΚΟ να περιπολούν με πλοία εντός των χωρικών υδάτων της Λιβύης για να συμμετέχουν σε επιχειρήσεις διάσωσης μεταναστών και προσφύγων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
