 |
|
|  Κυριακή 10/9
ΚΟΥΒΑ-ΙΡΜΑ
Υπό την απειλή του κυκλώνα Ίρμα, η Αβάνα κηρύχθηκε σε κατάσταση συναγερμού
AFP
Σε κατάσταση «συναγερμού» κήρυξαν την Αβάνα οι κουβανικές αρχές, λόγω του κινδύνου να προκληθούν εκτεταμένες πλημμύρες από το πέρασμα του κυκλώνα Ίρμα, που σαρώνει ήδη το κεντρικό τμήμα της νήσου, αφού προκάλεσε τον θάνατο τουλάχιστον 25 ανθρώπων στην Καραϊβική κι ενώ κατευθύνεται προς την Φλόριντα των ΗΠΑ.
«Αποφασίσαμε να κηρύξουμε την κατάσταση συναγερμού στις επαρχίες Μαγιαμπέκ, Αβάνα και Αρτεμίσα» έκανε γνωστό η γενική γραμματεία πολιτικής προστασίας σε ένα δελτίο τύπου που μετέδωσαν τοπικά ΜΜΕ.
Η κατάσταση συναγερμού είναι η υψηλότερη στην κλίμακα της κινητοποίησης των κουβανικών αρχών ενώπιον φυσικών καταστροφών.
Η πρωτεύουσα της Κούβας, όπου διαμένουν 2 εκατομμύρια κάτοικοι, βρίσκεται στις ακτές του Ατλαντικού και κινδυνεύει από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
«Εδώ στην πρωτεύουσα θα έχουμε ισχυρούς ανέμους… και πλημμύρες στις παράκτιες ζώνες, όλη την ημέρα για κάποιες ώρες την Κυριακή» δήλωσε στο κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο ο μετεωρολόγος Χοσέ Ρουμπιέρα.
«Κύματα ύψους πέντε έως επτά μέτρων αναμένεται να σχηματισθούν, θα μπορούσαν να ανέλθουν στα οκτώ μέτρα, μαζί με σφοδρές πλημμύρες στις παράκτιες περιοχές της πρωτεύουσας». Σύμφωνα με τον μετεωρολόγο ήδη σε τμήματα του Μαλεκόν, της μεγάλης παραλιακής λεωφόρου της Αβάνας, έχουν σημειωθεί πλημμύρες.
Ηδη την πόλη πλήττουν ισχυροί άνεμοι και βροχοπτώσεις.
Οι αρχές προχώρησαν στην εκκένωση των κατοίκων που ζουν στις περιοχές κοντά στην θάλασσα και πλησίον της Μαλεκόν.
«Μας εξήγησαν ότι διατρέχουμε κίνδυνο, προσπάθησα να μεταφέρω τα πράγματά μου σε υψηλότερο σημείο σε περίπτωση που το νερό πλημμυρίσει τα πάντα, προκειμένου να μην χαθούν» περιέγραψε στο Γαλλικό Πρακτορείο η Νταϊσί Κρουζ, μια 68χρονη που εγκατέλειψε το σπίτι της για να βρει καταφύγιο σε συγγενείς.
Η Ίρμα είναι ο πρώτος κυκλώνας τέτοιας σφοδρότητας, το μάτι του οποίου αγγίζει απευθείας από το έδαφος της Κούβας από το 1932.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
