 |
|
|  Παρασκευή 8/9
ΡΩΣΙΑ
"Φοβού τους Δαναούς και λουκάνικα φέροντας"
MOΣΧΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Μιχάλης Μένικος
"Φοβού τους Δαναούς και λουκάνικα φέροντας".
Με την παράφραση αυτή της γνωστής φράσης του Λαοκόοντα «Φοβού του Δαναούς και δώρα φέροντας» από την Ομήρου Ιλιάδα, ο Ρώσος πρώην υπουργός Οικονομίας, σχολίασε από το δικαστήριο της Μόσχας στο οποίο δικάζεται με την κατηγορία της παθητική δωροδοκίας με πόσο 2 εκατομμυρίων δολαρίων, τις δηλώσεις που έκανε ο διευθύνων σύμβουλος της ρωσικής πετρελαϊκής εταιρείας Rosneft Ίγκορ Σέτσιν για τον ίδιο, όταν του το ζήτησαν οι δημοσιογράφοι. Προσέθεσε μάλιστα ότι δε μπορεί να δηλώσει τίποτα άλλο, καθώς όπως είπε "εγώ έχω περιορισμένα δικαιώματα, ενώ εκείνος δεν έχει".
Η λέξη «λουκάνικα» που χρησιμοποίησε ο Αλεξέι Ουλιουκάγιεφ, δεν είναι τυχαία. Αναφέρεται στον διάλογο που είχε με τον Σέτσιν, και ο οποίος δόθηκε στην δημοσιότητα την Τρίτη με εντολή του εισαγγελέα Μπορίς Νεπαρόζνι, προκαλώντας ως προς το περιεχόμενο του αρκετά σχόλια στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, αλλά και πολλές απορίες, καθώς δεν γίνονταν σαφές, αν όντως ο Ουλιουκάγιεφ είχε ζητήσει από τον Σέτσιν τα 2 εκατομμύρια δολάρια, για να εγκρίνει την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου της πετρελαϊκής Basneft από την Rosneft, στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων.
Και πράγματι σε κάποιο σημείο του απομαγνητοφωνημένου διαλόγου ο Σέτσιν, ο οποίος σύμφωνα με τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης είναι λάτρης του κυνηγιού και φτιάχνει σαλάμι από τα θηράματα του, απευθυνόμενος στον Ουλιουκάγιεφ, του είπε ότι σου έφερα «τα λουκάνικα και το κρασί», ενώ φέρεται να δίνει εντολή σε κάποιον υφιστάμενο του μόλις κατέβει ο Ουλιουκάγιεφ, να τους φέρουν την τσάντα με τα λουκάνικα και το κρασί. Ο Ουλιουκάγιεφ εν συνεχεία κατεβαίνει, βάζει την τσάντα χωρίς να την ανοίξει στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου του και αναχωρεί, για να συλληφθεί λίγο αργότερα από άνδρες της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (FSB), οι οποίοι τον σταμάτησαν και του ζήτησαν να ανοίξει την τσάντα. Ο ίδιος ο Ουλιουκάγιεφ, όπως και ο οδηγός του ισχυρίστηκαν, ότι όταν τους ρώτησαν οι άνδρες της FSB τι είχαν στην τσάντα, απάντησαν ότι έχει «κρασί από κάποιον φίλο». Στην συνέχεια όμως όταν την άνοιξαν με το κλειδάκι που είχε δώσει ο Σέτσιν στον Ουλιουκάγιεφ βρήκαν μέσα το ποσό των 2 εκατομμύριων δολαρίων σε εκατοστοδόλαρα.
Με βάση το εύρημα αυτό, αλλά και την καταγγελία που είχε κάνει ο πρώην υπεύθυνος ασφαλείας της Rosneft στρατηγός Όλεγκ Φεοκτίστοφ της FSB, εξ ονόματος του Σέτσιν, στον ίδιο τον αρχηγό της FSB, ο Ουλιουκάγιεφ συνελήφθη και παραπέμφθηκε με την κατηγορία της παθητικής δωροδοκίας.
Ο ίδιος ο πρώην υπουργός οικονομικών είχε χαρακτηρίσει το περιστατικό ως «απεχθή προβοκάτσια» του Σέτσιν. Ο Σέτσιν από την πλευρά του εμφανίζεται αμετατόπιστος στις θέσεις του. Όντας στο Βαλιδιβοστόκ όπου συμμετέχει στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Ανατολής, όταν ρωτήθηκε, από δημοσιογράφο της εφημερίδας Vedomosti να σχολιάσει την δήλωση του Ουλιουκάγιεφ είπε ότι «ο Ουλιουκάγιεφ από την θέση του υπουργού, καθόρισε ο ίδιος την αμοιβή του, ο ίδιος καθόρισε το μέγεθος της αμοιβής του, ό ίδιος ήρθε να την παραλάβει, ό ίδιος την έβαλε στο αυτοκίνητο του και αναχώρησε. Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα της Ρωσίας πρόκειται για έγκλημα, δηλαδή δεν έχω τίποτα άλλο να πω».
Η υπόθεση συνεχίζεται και αυτό που απομένει να αποδειχθεί λένε διάφοροι αναλυτές
είναι αν με τα «λουκάνικα και ο κρασί» ήταν η κωδική ονομασία για τα χρήματα που φέρεται να είχε απαιτήσει ο πρώην υπουργός Οικονομίας.
Ανεξάρτητα, όμως από τη κατάληξη που θα έχει η υπόθεση αυτή, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τις γνώσεις που έχει για την ελληνική μυθολογία, ο πρώην υπουργός Οικονομίας της Ρωσίας, αλλά και το χιούμορ του, αφού παραφράζοντας τη ρήση του Λαοκόοντα, έστρεψε με τρόπο εύστοχο τα πυρά του εναντίον του διευθύνοντος συμβούλου της Rosneft.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
