 |
|
|  Παρασκευή 1/9
ΗΠΑ-ΠΑΝΑΜΑΣ
Ο πρώην πρόεδρος του Παναμά που διώκεται για πολιτική κατασκοπεία πρέπει να εκδοθεί στη χώρα του, δηλώνει αμερικανός δικαστής
Reuters
Ομοσπονδιακός δικαστής στο Μαϊάμι δήλωσε χθες ότι ο πρώην πρόεδρος του Παναμά Ρικάρδο Μαρτινέλι πρέπει να απελαθεί στη χώρα του για να αντιμετωπίσει κατηγορίες ότι ενορχήστρωσε μια επιχείρηση κατασκοπείας πολιτικών του αντιπάλων με χρηματοδότηση από δημόσιους πόρους.
Ο εισαγγελέας Έντγουιν Τόρες δήλωσε ότι ο Παναμάς είχε αποδείξει ότι υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες για όλες τις κατηγορίες που έχει εξαγγείλει εναντίον του Μαρτινέλι, και ότι η επίδειξη "καλής πίστης" προς την κυβέρνηση του Παναμά απαιτεί την παράδοσή του.
"Υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες να θεωρηθεί ύποπτος όλων ή μερικών από τις κατηγορίες που του έχουν απαγγελθεί", είπε ο Τόρες στη απόφασή του, που αριθμεί 93 σελίδες.
Την τελική απόφαση για την έκδοση του Μαρτινέλι θα την πάρει το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, αλλά σε υπόμνημα που κατέθεσε την 1η Αυγούστου, το υπουργείο είπε ότι υποστηρίζει την έκδοσή του. Δεν έχει διευκρινιστεί πότε θα ληφθεί η απόφαση.
Ο Μαρτινέλι, 65 ετών, αρνείται τις κατηγορίες και σκοπεύει να εφεσιβάλλει την απόφαση έκδοσης, σύμφωνα με ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από τον δικηγόρο του Μάρκος Χιμένες. Έχει επίσης ζητήσει πολιτικό άσυλο.
Ο Μαρτινέλι υπηρέτησε ως πρόεδρος του Παναμά από το 2009 έως το 2014. Οι εισαγγελείς τον κατηγορούν για υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος αξίας 13,4 εκατ. και πλέον δολαρίων (11,24 εκατ. ευρώ) που είχε σχεδιαστεί για κοινωνική βοήθεια, και την χρήση του ποσού αυτού για να στήσει ένα σύστημα κατασκοπείας 150 και πλέον αντιπάλων του.
Ο πρώην πρόεδρος του Παναμά, που απέκτησε περιουσία μέσω της ιδιοκτησίας σουπερμάρκετ, συνελήφθηκε τον Ιούνιο από τις αμερικανικές αρχές στο Κόραλ Γκέιμπλς της Φλόριντα και αργότερα κρατήθηκε χωρίς εγγύηση.
Ο τωρινός πρόεδρος της χώρας, Χουάν Κάρλος Βαρέλα, ήταν κάποτε αντιπρόεδρός του αλλά αργότερα έγιναν αντίπαλοι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
