Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πέμπτη 24/8

ΛΙΒΥΗ

11 άνθρωποι αποκεφαλίστηκαν σε επίθεση την ευθύνη για την οποία ανέλαβε το ΙΚ



AFP

Τουλάχιστον εννέα στρατιωτικοί και δύο άμαχοι αποκεφαλίστηκαν στη Λιβύη, κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης την ευθύνη για την οποία ανέλαβε η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ) εναντίον μιας θέσης δυνάμεων πιστών στον ισχυρό άνδρα του ανατολικού τμήματος της χώρας, του Χαλίφα Χάφταρ. Η επίθεση αυτή διαπράχθηκε ξημερώματα στην περιοχή αλ Τζούφρα, περίπου 500 χιλιόμετρα νότια της Τρίπολης, σύμφωνα με τον συνταγματάρχη Άχμεντ αλ Μεσμάρι, έναν εκπρόσωπο του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (ΛΕΣ), την ίδρυση του οποίου είχε ανακηρύξει ο στρατηγός Χάφταρ. Αργότερα η τζιχαντιστική οργάνωση ανέλαβε την ευθύνη με μια ανακοίνωση που μετέδωσε το πρακτορείο προπαγάνδας του, το Άμακ. Σύμφωνα με αυτή την πηγή, «21 μέλη της δύναμης του Χάφταρ» σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν στην επίθεση που έκαναν «μαχητές του ΙΚ» στο νότιο τμήμα της αλ Τζούφρα. Ο ΛΕΣ κατέλαβε στις αρχές του Ιουνίου την περιοχή αυτή, όπου βρίσκεται μια στρατιωτική αεροπορική βάση. Τη βάση αυτή κατείχαν οι λεγόμενες Ταξιαρχίες για την Άμυνα της Βεγγάζης, μια συμμαχία παραστρατιωτικών οργανώσεων — συμπεριλαμβανομένων ισλαμιστικών — οι οποίες εναντιώνονται στον Χαλίφα Χάφταρ. Οι δυνάμεις που δηλώνουν πίστη στον Χάφταρ κατηγορούν συλλήβδην τους αντιπάλους τους ότι είναι «τρομοκράτες». Αποδίδουν συχνά την ευθύνη για τις επιθέσεις εναντίον τους στο ΙΚ. Η τζιχαντιστική οργάνωση, οι οπαδοί της οποίας εκδιώχθηκαν από το προπύργιό τους στη Σύρτη (βόρεια) τον Δεκέμβριο του 2016, παραμένει ενεργή στη Λιβύη, ειδικά στο νότιο και το ανατολικό τμήμα της χώρας, σύμφωνα με αναλυτές και στρατιωτικές πηγές. Όμως από τότε, το ΙΚ δεν είχε αναλάβει την ευθύνη για σχεδόν καμιά επίθεση στη λιβυκή επικράτεια. Ο Χάφταρ είχε ανακοινώσει στις αρχές του Ιουλίου «την πλήρη απελευθέρωση» της πόλης της Βεγγάζης, τρία χρόνια μετά την έναρξη μιας στρατιωτικής επιχείρησης για την ανάκτηση αυτού του προπυργίου της λιβυκής επανάστασης του 2011, που είχε πέσει στα χέρια των τζιχαντιστών. Όμως οι συγκρούσεις συνεχίζονται ανάμεσα στις δύο πλευρές στις συνοικίες Σουγκ α Χουτ και αλ Σάμπρι, στο κέντρο της πόλης. Η Λιβύη σπαράσσεται από τις συγκρούσεις ανάμεσα σε παραστρατιωτικές οργανώσεις ενώ δύο κυβερνήσεις διεκδικούν η καθεμιά για λογαριασμό της την εξουσία: από τη μια, η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ), η οποία αναγνωρίζεται από τη διεθνή κοινότητα και εδρεύει στην Τρίπολη, από την άλλη, μια κυβέρνηση που ασκεί την εξουσία στο ανατολικό τμήμα της χώρας κι υποστηρίζεται από τον Χάφταρ.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία