 |
|
|  Σάββατο 19/8
΄Αρθρο
Μαρινάκης Βαγγέλης-Γιατί βγήκα μπροστά
tovima.gr
«Αυτό που φαινόταν άπιαστο όνειρο πριν από μερικούς μήνες, έγινε πραγματικότητα: «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ» επέζησαν – χωρίς να χάσουν την ψυχή τους. Και μαζί τους σώθηκε και το Αρχείο τους, ο καθρέφτης της Ελληνικής Ιστορίας των τελευταίων ενενήντα χρόνων.
Λόγω των κρίσιμων συγκυριών ο τόπος έχει ανάγκη όσο ποτέ την έγκυρη ανεξάρτητη ενημέρωση, με ιστορικό βάρος, άποψη και πρόταση. Αυτό ακριβώς που ο Αναγνώστης περιμένει από «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ». Τις λίγες ημέρες που δεν εκδόθηκαν νιώσαμε όλοι τι έλειψε από τον δημόσιο διάλογο στην Ελλάδα. Και αναμετρούμε τι θα σήμαινε για τον τόπο, εάν αυτή η απουσία ήταν οριστική. Ή αν συνέχιζαν την έκδοσή τους αποξενωμένες από το πνεύμα τους και τις αρχές τους, εξαρτώμενες ή εκβιαζόμενες από τον οιονδήποτε ισχυρό.
Για να μη γίνει αυτό βγήκα μπροστά. Μέσα από μια διάφανη διαδικασία και με απόλυτο σεβασμό στις αρχές και τους νόμους που έχουν θεσμοθετηθεί για τα ΜΜΕ. Και με τη θέληση να εξασφαλίσω την οικονομική επιβίωση και περαιτέρω ανάπτυξή τους πάνω σε υγιείς βάσεις.
Ποτέ και για κανέναν λόγο δεν αναζήτησα την εύνοια κυβερνητικών ή άλλων παραγόντων ούτε έχω οιεσδήποτε δεσμεύσεις απέναντι στον οιονδήποτε. Δραστηριοποιούμαι διεθνώς στον τομέα της Ναυτιλίας και ουδέποτε συνδέθηκα με αναθέσεις έργων που καλύπτονται από τις δημόσιες επενδύσεις, ούτε ωφελήθηκα από την παραχώρηση οιασδήποτε πλουτοπαραγωγικής πηγής της χώρας.
«ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ» είναι κάτι ξεχωριστό – ενσαρκώνουν τις καλύτερες παραδόσεις της Ιστορίας του Ελληνικού Τύπου. Και θα συνεχίσουν την παράδοσή τους με τις ίδιες αρχές, με πρώτες τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη. Με Οραμα και χωρίς εξαρτήσεις από ποικίλα συμφέροντα και παρέες. Με γνώμονα την προκοπή του τόπου και των ανθρώπων του, που τους θέλουμε δυνατούς και περήφανους, να μπορούν να προσφέρουν στον τόπο, να μπορούν να διεκδικούν ό,τι τους ανήκει στο πλαίσιο των καθορισμένων κανόνων. Με πίστη σε μια Δημοκρατία χωρίς αδιέξοδα, εκβιασμούς, σκευωρίες και πιέσεις, όπου Μικροί και Μεγάλοι θα έχουν τα ίδια δικαιώματα και θα απολαμβάνουν τον ίδιο σεβασμό. Με αίσθημα Ευθύνης και με Ευαγγέλιο την έγκυρη και σφαιρική πληροφόρηση του Αναγνώστη για ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα και στον Κόσμο σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Με μαχητικότητα, αλλά χωρίς φανατισμό – δίνοντας βήμα και στη διαφορετική, αλλά τεκμηριωμένη και με ευπρέπεια διατυπωμένη, γνώμη. Ακριβώς όπως το περιμένει ο Αναγνώστης από «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ». Που δύναμή τους είναι οι Αναγνώστες τους – οι άνθρωποι που η γνώμη τους μετράει. Θα κάνουμε το παν για να μην τους απογοητεύσουμε.
Αγαπάμε τον ανήφορο, τον δύσκολο δρόμο. Είμαστε δυνατοί. Εχουμε πίστη. Είμαστε Ελεύθεροι».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
