 |
|
|  Σάββατο 5/8
ΔΙΑΤΡΟΦΗ και ΥΓΕΙΑ
Έφθασε στην αγορά ο πρώτος μεταλλαγμένος σολομός (και δεν φέρει σήμανση ότι έχει γενετικά τροποποιηθεί...)
Reuters
Ο πρώτος γενετικά τροποποιημένος σολομός έφθασε στο τραπέζι των καταναλωτών. Ουσιαστικά είναι η πρώτη φορά που ένα μεταλλαγμένο ζώο πουλιέται ως τροφή στη λιανική αγορά.
Η αμερικανική εταιρεία AquaBounty Technologies που ανέπτυξε το σολομό και τον παράγει πλέον μαζικά, ανακοίνωσε ότι πούλησε τους πρώτους 4,5 τόνους στην αγορά του Καναδά. Ο αγοραστής του προϊόντος δεν έγινε γνωστός (μάλλον δεν ήθελε), ενώ η τιμή κινήθηκε στα επίπεδα της αγοράς, γύρω στα πεντέμισι δολάρια το μισό κιλό.
Η εταιρεία της Μασαχουσέτης χρειάσθηκε πάνω από 25 χρόνια για να αναπτύξει, να εξασφαλίσει την αναγκαία άδεια και τελικά -μετά από σαράντα κύματα και πολλές αντιδράσεις- να πουλήσει τον μεταλλαγμένο σολομό σε πελάτες.
Ο σολομός AquaBounty είναι περίπου διπλάσιος σε μέγεθος από τον άγριο σολομό του Ατλαντικού, καθώς έχει τροποποιηθεί για να αναπτύσσεται πιο γρήγορα, με αποτέλεσμα να φθάνει σε μέγεθος κατάλληλο για πώληση στο μισό χρόνο (περίπου σε 18 μήνες) από ό,τι χρειάζεται ο ελεύθερος.
Ο μεταλλαγμένος σολομός εκτρέφεται στον Παναμά, ενώ σύντομα θα ξεκινήσει η δημιουργία μιας μεγαλύτερης εγκατάστασης παραγωγής του σε καναδικό νησί, μετά από το «πράσινο φως» των καναδικών Αρχών. Η εταιρεία έχει ζητήσει την άδεια για να κάνει το ίδιο στην Ινδιάνα των ΗΠΑ.
Οι επιστήμονες παρουσίασαν για πρώτη φορά το μεταλλαγμένο ψάρι το 1989, έχοντας εισάγει σε αυτό ένα γονίδιο που ενισχύει την ορμόνη της ανάπτυξης. Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 δημιούργησαν την εταιρεία AquaBounty για να εμπορευθούν το προϊόν τους και μετά πέρασαν περίπου 25 χρόνια μέσα σε ένα κυκεώνα γραφειοκρατικών διαδικασιών και αντιδράσεων από οικολόγους, πολιτικούς - και όχι μόνο.
Η αρμόδια εποπτική Αρχή των ΗΠΑ (FDA) έδωσε την άδεια κυκλοφορίας στην αγορά το Νοέμβριο 2015 και οι καναδικές Αρχές έξι μήνες αργότερα. Καμία από τις δύο χώρες, σύμφωνα με το «Nature», δεν απαιτεί ο μεταλλαγμένος σολομός να φέρει σήμανση ότι είναι γενετικά τροποποιημένος, συνεπώς ο καταναλωτής δεν μπορεί να το ξέρει - κάτι που έχει εξοργίσει ακτιβιστές και πολιτικούς ιδίως στις ΗΠΑ, οι οποίοι απαιτούν να γνωρίζει ο καταναλωτής τι τρώει.
Το Κέντρο για την Ασφάλεια των Τροφίμων, μια περιβαλλοντική οργάνωση με έδρα την Ουάσιγκτον, μήνυσε τη FDA, υποστηρίζοντας ότι η τελευταία δεν έχει αρμοδιότητα για τα γενετικά τροποποιημένα ζώα, καθώς αδυνατεί να αξιολογήσει σωστά τους περιβαλλοντικούς κινδύνους που μπορεί να αυτά προκαλούν. Έτσι, παραμένει αμφίβολο αν ο τροποποιημένος σολομός θα φθάσει άμεσα και στην αμερικανική αγορά - για την ευρωπαϊκή ούτε λόγος...
Από την άλλη, η AquaBounty και επιστήμονες που υποστηρίζουν τη γενετική τροποποίηση των ζώων, αντιτείνουν ότι τα μεταλλαγμένα ψάρια όπως ο εν λόγω σολομός θα είναι επωφελή για την οικονομία, καθώς παράγονται τοπικά και δεν εισάγονται από άλλες χώρες, άρα θα δημιουργήσουν περισσότερες θέσεις εργασίας στον Καναδά και στις ΗΠΑ. Επιπλέον, επισημαίνουν ότι ο σολομός μεγαλώνει όχι σε ανοιχτούν κλωβούς στη θάλασσα, αλλά σε κλειστές δεξαμενές, συνεπώς δεν κινδυνεύει από θαλάσσιους παθογόνους μικροοργανισμούς, που συχνά συναντώνται στους σολομούς της ιχθυοκαλλιέργειας.
Η επιτυχής κατάληξη της «οδύσσειας» του μεταλλαγμένου σολομού έκανε να αναθαρρήσουν γενικότερα οι υπέρμαχοι των μεταλλαγμένων ζώων, οι οποίοι ευελπιστούν ότι είναι θέμα χρόνου τα γενετικά τροποποιημένα ζώα να κερδίσουν - έστω κουτσά-στραβά - την αποδοχή των καταναλωτών, όπως έχει γίνει ήδη με τα τροποποιημένα φυτά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
