 |
|
|  Σάββατο 15/7
ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ!
Απελαυνουν απο την ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 96χρονη,σχεδόν τυφλή και με άνοια ,επειδή έκανε ενα λάθος με τη βίζα της!!
Daily Mail Australia
Μετά τον θάνατο του μεγαλύτερου γιου της, η 96χρονη Christina Grant έφυγε από τη Σκωτία και πήγε στην Αυστραλία για να ζήσει με την οικογένειά της.
Η 96χρονη Christina Grant, που πάσχει από άνοια, πήγε στην Αυστραλία να ζήσει με τον άλλο γιο της Allan και τη νύφη της. Η νύφη της Diana Grant δήλωσε πως είναι σχεδόν τυφλή και έχει ήπια άνοια, κάτι που θα δυσκόλευε το να ζήσει μόνη της.
Επειδή όμως η 96χρονη γυναίκα έκανε ένα λάθος με τη βίζα της δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτη στη χώρα. "Δεν το έκανε επίτηδες να παραβιάσει τους κανόνες", τόνισε η νύφη της. Σύμφωνα με τη βίζα θα έπρεπε να φεύγει από τη χώρα μια φορά τον χρόνο για να συνεχίσει να έχει ισχύ.
Πρόσφατα πήγε σε κρουαζιέρα στο Vanuatu αλλά δεν μέτρησε. "Αυτές οι κρουαζιέρες δεν θεωρούνται έξοδοι από την Αυστραλία για το τμήμα μετανάστευσης και οι ταξιδιωτικοί πράκτορες δεν έχουν ενημερωθεί για αυτό".
Εκπρόσωπος από το Τμήμα Μετανάστευσης και Προστασίας των Συνόρων δήλωσε στην Daily Mail Australia ότι συνεργάζονταν με την 96χρονη και πως το τμήμα δεν πήρε μέτρα για να την απομακρύνει από την Αυστραλία.
Η οικογένειά της ωστόσο ισχυρίζεται πως τους είπαν ότι θα είχαν σοβαρές συνέπειες αν δεν έφευγε από τη χώρα μέχρι την τελευταία θεώρηση της βίζας. "Δεν την έχουν διώξει επίσημα αλλά δεν μας άφησαν καμία επιλογή μετά την απειλή αν δεν μπει στο αεροπλάνο στις 26 Ιουλίου", τόνισε η νύφη της 96χρονης γυναίκας. "Δεν είναι χαρούμενη που πρέπει να φύγει από το σπίτι που ο γιος της της παρείχε εδώ", συμπλήρωσε, ενώ έχει ετοιμάσει τα πράγματά της για το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
