 |
|
|  Σάββατο 15/7
ΚΟΥΒΑ-ΒΡΑΖΙΛΙΑ
Ο πρόεδρος Κάστρο καταγγέλλει τον «πολιτικό διωγμό» εναντίον του Λούλα στη Βραζιλία
AFP
Ο πρόεδρος της Κούβας Ραούλ Κάστρο κατήγγειλε χθες τον «πολιτικό διωγμό» τον οποίο υφίσταται ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα, ο οποίος θέλει να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία στις εκλογές που θα διεξαχθούν στη χώρα του το 2018 παρά την καταδίκη του σε 9,5 χρόνια κάθειρξη για δωροληψία.
«Στον σύντροφο Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα, θύμα ενός πολιτικού διωγμού και ελιγμών των πραξικοπηματιών, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας μπροστά στην απόπειρα να εμποδιστεί η υποψηφιότητά του στις εκλογές λόγω ακαταλληλότητας», δήλωσε ο Ραούλ Κάστρο σε μια ομιλία του κατά το κλείσιμο των εργασιών της ολομέλειας του κοινοβουλίου της Κούβας, που μεταδόθηκε από την κρατική τηλεόραση.
«Ο Λούλα, η Ντίλμα Ρουσέφ (σ.σ. η πρώην πρόεδρος η οποία καθαιρέθηκε από το αξίωμα το 2016 αφού κρίθηκε ένοχη για παραποίηση των στοιχείων για το δημοσιονομικό έλλειμμα), το Κόμμα των Εργαζομένων και ο λαός της Βραζιλίας θα έχουν πάντα την Κούβα στο πλευρό τους», πρόσθεσε ο πρόεδρος της Κούβας.
Ο Λούλα, 71 ετών, ιδρυτής του Κόμματος Εργαζομένων (PT) τη δεκαετία του 1980 και πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας (2003-2010), καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό σε εννιά χρόνια και έξι μήνες κάθειρξη για παθητική διαφθορά και νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα. Παραμένει ελεύθερος και έχει υποβάλει έφεση, η εκδίκαση της οποίας αναμένεται.
Εμβληματική μορφή της βραζιλιάνικης αριστεράς, ο Λούλα, ο οποίος είναι επίσης στόχος άλλων τεσσάρων δικαστικών ερευνών, διαψεύδει κατηγορηματικά όλες τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει και κάνει λόγο περί μιας συνωμοσίας για να εμποδιστεί να θέσει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 2018.
Ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι παραμένει ακόμη «στο παιχνίδι» και θέλει να είναι υποψήφιος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
