 |
|
|  Παρασκευή 14/7
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
Ξεκινάει στη Βουδαπέστη το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου!
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Χρειάστηκε να περάσουν 44 χρόνια και 16 διοργανώσεις, για να... προσγειωθεί το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου στη χώρα και την πόλη που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τα αθλήματα της πισίνας. Η Βουδαπέστη υποδέχεται έως τις 30 Ιουλίου την «αφρόκρεμα» της κολύμβησης, της υδατοσφαίρισης, της συγχρονισμένης κολύμβησης, των καταδύσεων, του open water και του high diving, σε μία διοργάνωση «μαμούθ», με συνολικά 74 αγωνίσματα, όπου αναμένεται να συμμετάσχουν περίπου 2.300 αθλητές και αθλήτριες από τουλάχιστον 180 χώρες.
Το 17ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου είχε αρχικά ανατεθεί στην Γκουανταλαχάρα του Μεξικού, που όμως στις αρχές του 2015 δήλωσε αδυναμία κάλυψης του κόστους και αποσύρθηκε. Η Βουδαπέστη, η οποία στο μεταξύ είχε αναλάβει τη φιλοξενία του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του 2021, προσφέρθηκε να επισπεύσει τα έργα υποδομής και ανέλαβε τη φετινή διοργάνωση. Οι Ούγγροι φιλοδοξούσαν να χρησιμοποιήσουν το Παγκόσμιο υγρού στίβου ως απόδειξη της ικανότητάς τους να αναλαμβάνουν μεγάλα αθλητικά γεγονότα, προσβλέποντας στην ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024, σε μία υποψηφιότητα που τελικά αποσύρθηκε πριν λίγο καιρό, λόγω των λαϊκών αντιδράσεων.
Έστω κι έτσι, η ουγγρική πρωτεύουσα έχει την ευκαιρία να προσφέρει μία σπουδαία διοργάνωση, διαθέτοντας το προνόμιο μίας μεγάλης μάζας φιλάθλων που γνωρίζουν και αγαπούν τα αθλήματα του υγρού στίβου. Προνόμιο βεβαίως αποτελεί και η ολοκαίνουρια και υπερσύγχρονη «Duna Arena», που θα φιλοξενήσει τα αγωνίσματα της κολύμβησης και των καταδύσεων. Το εντυπωσιακό κολυμβητήριο, που για τη διοργάνωση αυτή θα έχει χωρητικότητα 15.000 θεατών (για τις μετέπειτα χρήσεις θα μειωθεί στις 5.000), αποπερατώθηκε μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια και ήδη φιλοξένησε στα τέλη Μαΐου το final-6 του Champions League υδατοσφαίρισης.
H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ
Η απουσία του Σπύρου Γιαννιώτη «σημαδεύει» την ελληνική αποστολή στο 17ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου στη Βουδαπέστη. Ο Κερκυραίος κολυμβητής, ο οποίος ολοκλήρωσε την τεράστια καριέρα του πέρυσι, με την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, είχε δώσει το «παρών» σε οκτώ διαδοχικές διοργανώσεις (από το 2001 κι εντεύθεν) και είναι... υπεύθυνος ή συνυπεύθυνος για περισσότερα από τα μισά μετάλλια που έχει κατακτήσει η χώρα μας σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα: σε σύνολο 13 ελληνικών μεταλλίων, ο Γιαννιώτης έχει πάρει έξι ατομικά (δύο χρυσά, δύο ασημένια, δύο χάλκινα), ενώ ήταν και μέλος του ομαδικού του opew water που πήρε τη δεύτερη θέση το 2013 στη Βαρκελόνη!
Συνολικά 54 αθλητές και αθλήτριες θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στη Βουδαπέστη και στη λίμνη Μπάλατον (όπου θα διεξαχθούν τα αγωνίσματα της κολύμβησης σε ανοιχτή θάλασσα), συμπεριλαμβανομένων βεβαίως των 26 μελών των εθνικών ομάδων υδατοσφαίρισης ανδρών και γυναικών. Για πρώτη φορά μετά το 1994 η χώρα μας δεν θα συμμετάσχει στα αγωνίσματα των καταδύσεων, στον αντίποδα όμως ο 16χρονος Βασίλης Γκορτσίλας «ρίχνει» το... γυναικείο κάστρο της συγχρονισμένης κολύμβησης, καθώς θα αγωνιστεί στο μικτό ντουέτο με παρτενέρ τη Σήλια Κοφίδη (ελεύθερο πρόγραμμα) και την Όλγα Κουργιαντάκη (τεχνικό).
Η εθνική υδατοσφαίρισης των ανδρών καλείται να υπερασπιστεί το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε πριν δύο χρόνια, στο Καζάν, όμως το έργο της είναι αρκετά δύσκολο. Η απόφαση του Χρήστου Αφρουδάκη και του Μανώλη Μυλωνάκη να «βάλουν τελεία» στην καριέρα τους με το εθνόσημο, μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αφήνει δυσαναπλήρωτα κενά, κυρίως στο κομμάτι της εμπειρίας και της ηγετικής προσωπικότητας που διαθέτουν οι δύο αθλητές, συνδετικοί κρίκοι της ομάδας του 2015 με εκείνη του 2005, που επίσης είχε ανέβει στο τρίτο σκαλί του βάθρου στο Μόντρεαλ. Ο Θοδωρής Βλάχος καλείται να βρει λύσεις εκ των έσω, αναβαθμίζοντας το ρόλο παικτών όπως ο Γιάννης Φουντούλης, ο Άγγελος Βλαχόπουλος, ο Αλέξανδρος Γούνας και ο Κωνσταντίνος Γενηδουνιάς, όμως η μέχρι τώρα εικόνα από τα προκριματικά του World League και τα φιλικά, δείχνει ότι η νέα εθνική ομάδα χρειάζεται ακόμη δουλειά. Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έχει κληρωθεί στον ίδιο όμιλο με την πανίσχυρη Σερβία, κάτοχο όλων των διεθνών τίτλων τα τελευταία τέσσερα χρόνια, οπότε η πρώτη θέση και η απευθείας πρόκριση στα προημιτελικά μοιάζει εξαιρετικά δύσκολη. Λογικά, η ελληνική ομάδα θα παλέψει με την Ισπανία για τη δεύτερη θέση (τον Γ΄ όμιλο συμπληρώνει η αδύναμη Νότια Αφρική) και στη συνέχεια θα παίξει χιαστί αγώνα με Ρωσία ή ΗΠΑ για μία θέση στην οκτάδα. Ως δεύτερη, πάντως, αποφεύγει στα προημιτελικά την οικοδέσποινα Ουγγαρία...
Μετά από μία πενταετία μακριά από τις διακρίσεις, η εθνική υδατοσφαίρισης των γυναικών βλέπει τη Βουδαπέστη ως εφαλτήριο ανάκαμψης, ώστε να επανέλθει στις κορυφαίες θέσεις του παγκόσμιου πόλο. Στον πάγκο της ομάδας επέστρεψε μετά από «διάλειμμα» ενός χρόνου ο «αρχιτέκτονας» των επιτυχιών, Γιώργος Μορφέσης, και τα πρώτα δείγματα είναι ενθαρρυντικά. Οι πρωταθλήτριες κόσμου του 2011 έχουν τη δική τους μεγάλη απώλεια, καθώς η εμβληματική Αντιγόνη Ρουμπέση των οκτώ (!) Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων αποχώρησε από την ενεργό δράση, όμως η εικόνα στο γυναικείο τουρνουά είναι σαφώς πιο ρευστή, με εξαίρεση τη δεδομένη ανωτερότητα των ΗΠΑ, που αποτελούν και πάλι το μεγαλο φαβορί. Θεωρητικά η ελληνική ομάδα κληρώθηκε σε δύσκολο όμιλο, όμως η ριζικά ανανεωμένη Αυστραλία του (μέχρι πριν ένα εξάμηνο ομοσπονδιακού προπονητή) Σάκη Κεχαγιά δεν μοιάζει να αποτελεί αυτή τη στιγμή φόβητρο, ενώ την... αλλοπρόσαλλη Ρωσία η εθνική μπορεί να τη νικήσει στην πρεμιέρα της Κυριακής, αν την «εγκλωβίσει» σε αργό ρυθμό. Εφόσον αυτό συμβεί, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έχει σοβαρές πιθανότητες για την πρώτη θέση του Δ΄ ομίλου (τον οποίο συμπληρώνει το Καζακστάν), που οδηγεί απευθείας στα προημιτελικά και... μάλλον σε μία κόντρα με την Ισπανία. Αν η εθνική τερματίσει δεύτερη, θα έχει ένα εύκολο χιαστί με Γαλλία ή Ιαπωνία, αλλά μετά θα διασταυρωθεί λογικά με τις ΗΠΑ, ενώ, αν μείνει τρίτη στον όμιλό της, θα χρειαστεί να ξεπεράσει ένα υψηλό εμπόδιο (Ολλανδία ή Ουγγαρία) για να μπει στην οκτάδα.
Το open water έχει χαρίσει στην Ελλάδα τα 9 από τα 13 μετάλλια που έχει κατακτήσει σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Η επόμενη μέρα μετά την αποχώρηση του Σπύρου Γιαννιώτη, φέρνει στο προσκήνιο την Κέλλυ Αραούζου, που έχει ήδη κατακτήσει δύο παγκόσμια μετάλλια (ασημένια το 2013 στο ομαδικό και το 2015 στα 5χλμ.), ενώ έχει και δύο τέταρτες θέσεις, το 2013 στη Βαρκελόνη, σε 5 και 10χλμ. Στους άνδρες, ο Γιώργος Αρνιακός και ο 20χρονος Αστέριος Δαλδογιάννης δεν έχουν ιδιαίτερες πιθανότητες διάκρισης, ενώ ο Δημήτρης Νέγρης, που ενσαρκώνει τη μεγαλύτερη ελληνική ελπίδα για το μέλλον, προτίμησε να αφοσιωθεί φέτος στην πισίνα.
Στα αγωνίσματα της κολύμβησης, ο εφικτός στόχος είναι κάποιες προκρίσεις σε τελικούς και οτιδήποτε περισσότερο θα συνιστά υπέρβαση πρώτου μεγέθους. Ο πρωταθλητής Ευρώπης Ανδρέας Βαζαίος στα 200μ. μικτή ατομική, ο Απόστολος Χρήστου στα αγωνίσματα του υπτίου και ο Κριστιάν Γκολομέεβ στα 50μ. ελεύθερο (όπου ήταν φιναλίστ και το 2015 στο Καζάν) έχουν τις περισσότερες ελπίδες για μία καλή παρουσία, ενώ ακολουθούν η Νόρα Δράκου στα 50άρια (περισσότερο του υπτίου και λιγότερο στο ελεύθερο), ο Στέφανος Δημητριάδης στα 200μ. πεταλούδα και η ομάδα 4Χ100μ. ελεύθερο ανδρών, με τους Γκολομέεβ, Χρήστου, Οδυσσέα Μελαδίνη και Χρήστο Κατραντζή. Η Άννα Ντουντουνάκη χρειάζεται να ξαναβρεί τις περσινές επιδόσεις της για να διεκδικήσει θέση στα ημιτελικά των 100μ. πεταλούδα, ο Γιάννης Καρπουζλής θα έχει μία τρίτη ευκαιρία (μετά τη Βαρκελόνη και το Καζάν) να «βγάλει» επιτέλους ένα καλό 50άρι πρόσθιο σε μεγάλη διοργάνωση, ενώ οι «πρωτάρηδες» Δημήτρης Νέγρης, Δημήτρης Δημητρίου και Ηλέκτρα Λεμπλ θα αποκομίσουν πολύτιμες εμπειρίες, κυνηγώντας παράλληλα να βελτιώσουν τα προσωπικά ρεκόρ τους.
Στη συγχρονισμένη κολύμβηση, με την οποία ανοίγει την Παρασκευή η «αυλαία» των αγώνων, η Ελλάδα συμμετέχει με πλήρη ομάδα, δηλώνοντας για πρώτη φορά παρούσα και στο μικτό ντουέτο. Το Ολυμπιακό ντουέτο των Ευαγγελίας Πλατανιώτη και Εβελίνας Παπάζογλου συγκεντρώνει τις καλύτερες πιθανότητες για μία διάκριση (ήτοι θέση στην οκτάδα), με την Πλατανιώτη να διεκδικεί μία καλή παρουσία και στο σόλο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
