 |
|
|  Τετάρτη 5/7
ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ
Ο αξιωματικός που επιτέθηκε με ελικόπτερο σε κυβερνητικά κτίρια προειδοποιεί ότι θα συνεχίσει "τον αγώνα για την απελευθέρωση" της χώρας
Καράκας
Ο αξιωματικός της αστυνομίας Όσκαρ Πέρες, ο οποίος την περασμένη εβδομάδα οργάνωσε την επίθεση με ελικόπτερο σε κυβερνητικά κτίρια στο Καράκας, εμφανίστηκε σήμερα σε ένα βίντεο που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο και δεσμεύτηκε ότι θα συνεχίσει τον αγώνα του για την "απελευθέρωση" της Βενεζουέλας.
"Είμαστε και πάλι στο Καράκας, έτοιμοι και πρόθυμοι να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για την απελευθέρωση της χώρας μας" ακούγεται να λέει ο Πέρες, ο οποίος φορά στρατιωτική στολή. Στο φόντο διακρίνονται μια σημαία της Βενεζουέλας και ένα τουφέκι.
Στις 27 Ιουνίου ο αξιωματικός, μαζί με έναν άγνωστο συνεργάτη του, άρπαξαν ένα ελικόπτερο όπου είχαν δέσει ένα πανώ με τη λέξη "Ελευθερία" και πέταξαν πάνω από το Καράκας. Αργότερα άνοιξαν πυρ και εκτόξευσαν χειροβομβίδες στα κτίρια του υπουργείου Εσωτερικών και του Ανωτάτου Δικαστηρίου, χωρίς να τραυματιστεί κανείς.
Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο χαρακτήρισε την ενέργεια αυτή "τρομοκρατική επίθεση" που είχε ως στόχο την ανατροπή της κυβέρνησής του. Ορισμένοι από τους επικριτές του ωστόσο αμφισβήτησαν την επίσημη εκδοχή των γεγονότων και κάποιοι είπαν μάλιστα ότι μπορεί να ήταν σκηνοθετημένη επιχείρηση με σκοπό να τραβήξει την προσοχή του κόσμου από την πολιτική και οικονομική κρίση της χώρας.
Ωστόσο, ο Πέρες είπε ότι η επίθεσή του ήταν "απολύτως επιτυχημένη" και δεν υπήρξαν παράπλευρες απώλειες "επειδή ήταν σχεδιασμένη, επειδή δεν είμαστε δολοφόνοι σαν εσάς, κύριε Νικολάς Μαδούρο". Υποστήριξε ότι μετά την επίθεση προσγείωσε το ελικόπτερο στα παράλια, κοντά στο Καράκας και επέστρεψε στην πρωτεύουσα διασχίζοντας πεζός τα βουνά.
Το υπουργείο Εσωτερικών της Βενεζουέλας δεν έχει σχολιάσει μέχρι στιγμής το βίντεο αυτό.
Ο Πέρες, που προβάλει ένα προφίλ "Τζέιμς Μποντ-Ράμπο" ήρωα, ασχολείται επίσης με την ηθοποιία. Το 2015 ήταν παραγωγός και πρωταγωνιστής μιας ταινίας με θέμα τη διάσωση ενός απαχθέντος επιχειρηματία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
