 |
|
|  Τετάρτη 21/6
36η γιορτή της μουσικής στη Γαλλία
΄Αρχισε με το... λάλημα του κόκορα, μέσα στη ζέστη και υπό αυστηρά μέτρα ασφαλείας
Παρίσι
Η γιορτή της μουσικής άρχισε σήμερα με το λάλημα του κόκορα και πολύ κοντά στα πουλερικά του Ρουνζίς, στα νότια προάστια του Παρισιού, η πρώτη συναυλία της ημέρας δόθηκε το ξημέρωμα στη μεγαλύτερη αγορά φρέσκων προϊόντων παγκοσμίως.
Το βρετανικό συγκρότημα The Cavern Beatles έδωσε υπαίθρια συναυλία από τις 06.30 έως 07.30 στο κέντρο του τομέα των προϊόντων κρέατος του Ρουνζίς στην έξοδο του περιπτέρου των πουλερικών, σύμφωνα με τους διοργανωτές. "Είναι ένας φόρος τιμής στους Μπιτλς: τα μέλη του συγκροτήματος ντυμένα όπως τα Σκαθάρια ερμήνευσαν τραγούδια των διάσημων μουσικών από το Λίβερπουλ όσο το δυνατό πιο κοντά στο πρωτότυπο. Το κοινό σήμερα ήταν οι χονδρέμποροι, οι αγοραστές και οι εργαζόμενοι στο Ρουνζίς, που δουλεύουν όλη τη νύχτα και μπόρεσαν να διακόψουν για να ακούσουν στο μεσοδιάστημα μεταξύ των δύο συναλλαγών.
Η 36η Γιορτή της Μουσικής τιμάται μέσα στη ζέστη --η θερμότερη ημέρα από το 2005 στη χώρα, με τον υδράργυρο να φθάνει τους 37 βαθμούς Κελσίου--, με δεκάδες χιλιάδες δωρεάν εκδηλώσεις σε όλη τη Γαλλία.
Δύο ημέρες μετά την επίθεση που αποτράπηκε τη Δευτέρα στη λεωφόρο των Ηλύσιων Πεδίων, 48.000 αστυνομικοί και χωροφύλακες, μαζί με στρατιώτες που μετέχουν στην επιχείρηση Sentinelle" έχουν αναπτυχθεί σε όλη τη χώρα, ανακοίνωσε το υπουργείο Εσωτερικών. "Η ασφάλεια των συναυλιών που διοργανώνονται σε όλη τη χώρα ήταν ο λόγος της ιδιαίτερης προετοιμασίας στην οποία προχώρησαν οι θεσμοί που εγγυώνται την ασφάλεια εορταστικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων", πρόσθεσε.
Κάθε είδος μουσικής, ροκ, ποπ, ραπ, τζαζ, κλασική, χορωδιακή, dj set... Φέτος θα υπάρχει μουσική για όλες τις προτιμήσεις στους δρόμους της Γαλλίας, είτε στο πλαίσιο συναυλιών από ερασιτέχνες μουσικούς στο πεζοδρόμιο είτε θεάματα επί σκηνής με αστέρες.
Ο θεσμός θεωρείται δημοφιλής, όπως αποδεικνύει η μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού και το ινστιτούτο Ipsos για το "πώς αντιλαμβάνονται οι Γάλλοι τη γιορτή της μουσικής". Τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι θέλουν να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις.
Για τον Τζακ Λανγκ που δημιούργησε τη γιορτή το 1982, αυτή "η διοργάνωση, όχι όπως οι άλλες, έχει εξελιχθεί σε ένα τελετουργικό". "Χτυπάω ξύλο, ουδέποτε υπήρξε επεισόδιο, ούτε περιστατικό βίας. Υπάρχει αλληλοσεβασμός στον κόσμο, που του αρέσει η συνάντηση αυτή", δηλώνει ο πρώην υπουργός.
Όπως πέρυσι, λόγω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που εφαρμόζεται στη χώρα μετά τις επιθέσεις του Νοεμβρίου του 2015, ορισμένα καθιερωμένα θεάματα δεν θα πραγματοποιηθούν, κυρίως οι συναυλίες στο Παρίσι, στις πλατείες Ντανφέρ-Ροσερό και της Βαστίλης.
Ωστόσο, οι Παριζιάνοι θα μπορούν να συναντηθούν σε πολλές άλλες εκδηλώσεις, όπως στο Μέγαρο Ματινιόν όπου διάφοροι καλλιτέχνες θα παίξουν στον περίβολό του, ανάμεσά τους ο βετεράνος ρόκερ Λιτλ Μπομπ.
Στο Παλέ Ρουαγιάλ, το υπουργείο Πολιτισμού θα υποδεχτεί ερασιτέχνες μουσικούς και γνωστούς καλλιτέχνες, όπως ο Νιγηριανός Τόμι Άλεν, μορφή του afrobeat.
Παγκοσμίως, στους ρυθμούς της μουσικής θα χορέψουν 862 πόλεις, κυρίως στην Κίνα όπου ο θεσμός γιορτάζεται ήδη εδώ και δέκα χρόνια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
