Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σάββατο 17/6

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΠΡΩΗΝ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΧΕΛΜΟΥΤ ΚΟΛ

Οι σημαντικότερες ημερομηνίες στην ζωή και την καριέρα τού αρχιτέκτονα τής γερμανικής ενοποίησης



Βερολίνο

Αυτές είναι μερικές από τις σημαντικότερες ημερομηνίες στην ζωή και την καριέρα του πρώην καγκελαρίου της Γερμανίας, του αρχιτέκτονα της ενοποίησης της Γερμανίας, που απεβίωσε σε ηλικία 87 ετών:

- 3 Απριλίου 1930: Γεννήθηκε στο Λουντβιχσχάφεν (νοτιοδυτική Γερμανία) σε μια οικογένεια συντηρητικών καθολικών.

- 1959: Έπειτα από σπουδές στην ιστορία και τις πολιτικές επιστήμες, εξελέγη στο τοπικό κοινοβούλιο του κρατιδίου της Ρηνανίας- Παλατινάτου, με το κόμμα της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU), στους κόλπους του οποίου εντάχθηκε πρακτικά από την ίδρυσή του, μετά τον πόλεμο.

- 12 Ιουνίου του 1973: Σε συνέδριο στη Βόννη, ο Κολ εκλέγεται αρχηγός του CDU.

- 1η Οκτωβρίου του 1982: Εκλέγεται 6ος καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας έπειτα από πρόταση μομφής στη Μπούντεσταγκ κατά του Σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Χέλμουτ Σμιτ. Ο Κολ θα επανεκλεγεί το 1983, 1987, 1990 και 1994 κι είναι ο μακροβιότερος καγκελάριος στη Γερμανία μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

- 22 Σεπτεμβρίου 1984: Ο Χέλμουτ Κολ και ο Φρανσουά Μιτεράν επισκέπτονται το Βερντέν κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου, με αφορμή την 70η επέτειο από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

- 1986: Υπογραφή της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης, για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, την οποία προώθησαν με σθένος ο Κολ και ο Μιτεράν, μαζί με τον Ζακ Ντελόρ, τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

- 9 Νοεμβρίου 1989: Πτώση του Τείχους του Βερολίνου

- 28 Νοεμβρίου 1989: Ο καγκελάριος παρουσιάζει ένα σχέδιο 10 σημείων για την ολοκλήρωση της ενοποίησης των δύο Γερμανιών.

- 3 Οκτωβρίου 1990: η χώρα που παρέμενε διχασμένη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ενώνεται και ο Κολ γίνεται ο πρώτος καγκελάριος αυτής της νέας Γερμανίας έπειτα από τη διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών που ακολουθούν τον Δεκέμβριο.

- 7 Φεβρουαρίου 1992: Υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ για την ίδρυση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης.

- 27 Σεπτεμβρίου 1998: Αποτυχία στις βουλευτικές εκλογές. Ο Κολ αποχωρεί από την εξουσία έπειτα από 16 χρόνια στην καγκελαρία και αποχωρεί και από την ηγεσία του κόμματός του.

- Νοέμβριος 1999: Ξεσπά το σκάνδαλο με τα μαύρα ταμεία του CDU.

- 16 Ιουνίου 2017: Θάνατος του Χέλμουτ Κολ στο Λουντβιχσχάφεν.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία