 |
|
|  Δευτέρα 15/5
Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΑ
Στρατηγικός ο ρόλος της Ελλάδας στον Δρόμο του Μεταξιού του 21ου αιώνα
Πεκίνο
Τον ζωντανό Δρόμο του Μεταξιού του 21ου αιώνα, μπορεί να αποτελέσει η πρωτοβουλία Belt and Road (Μια Ζώνη, Ένας Δρόμος) της κυβέρνησης της Κίνας, ο οποίος πρέπει να αποκτήσει γερά θεμέλια από τα κάτω προς τα πάνω και να συνδεθεί με πρωτοβουλίες που βελτιώνουν τις σχέσεις των λαών, με την Ελλάδα να έχει στρατηγικό ρόλο σε αυτήν την πρωτοβουλία, υπογράμμισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, κατά την ομιλία του σε συζήτηση στρογγυλής τράπεζας με τη συμμετοχή αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων 28 χωρών, που παίρνουν στο Belt and Road Forum for International Cooperation που διεξάγεται στο συνεδριακό κέντρο, στη λίμνη Yanqi.
Ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε στον Δρόμο του Μεταξιού, υπενθυμίζοντας ότι το το 550 μ.Χ., ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουστινιανός έστειλε χριστιανούς μοναχούς στην Ανατολή για να ανακαλύψουν τα μυστικά της επεξεργασίας του μεταξιού και εκείνοι, μετά από πολλές περιπέτειες, επέστρεψαν στη σημερινή Θράκη με κουκούλια μεταξοσκώληκων κρυμμένα μέσα στα ραβδιά τους, φέρνοντας το μετάξι στην Ευρώπη για πρώτη φορά και σημείωσε: «Αν ήταν να ξαναδιηγηθούμε σήμερα την ιστορία του Δρόμου του Μεταξιού, δεν θα διηγούμασταν ξανά απλά μια οικονομική ιστορία συνεργασίας και ανταγωνισμού μεταξύ μεγάλων δυνάμεων, θρησκειών, εθνών και εμπορικών συμφερόντων, αλλά την ιστορία λαών, των επαφών και των επικοινωνιών τους. Δεν θα βλέπαμε μόνο πώς χτίστηκε ο Δρόμος του Μεταξιού, από πάνω προς τα κάτω, αλλά και από κάτω προς τα πάνω».
Σε ότι αφορά στις σχέσεις της Ελλάδας και της Κίνας, ο πρωθυπουργός είπε ότι οι εμπορικές και πολιτιστικές επαφές των λαών των δύο χωρών πάνε χιλιάδες χρόνια πίσω, καθώς έχουν ανταλλάξει προϊόντα, έχουν δουλέψει ο ένας με τον άλλο, έχουν ταξιδέψει ο ένας στη χώρα του άλλου και έχουν εμπνεύσει ο ένας τον άλλο με τους αγώνες τους.
Όμως, η αληθινή επιτάχυνση των οικονομικών, πολιτιστικών, μορφωτικών, και ερευνητικών ανταλλαγών και του τουρισμού έχει επιτευχθεί μόνο τα τελευταία λίγα χρόνια, με τη δημιουργία της διμερούς στρατηγικής συνεργασίας Ελλάδας - Κίνας και μετά με τη δημιουργία της Πρωτοβουλίας Belt and Road (Μιά Ζώνη-Ένας Δρόμος).
Αυτή η Πρωτοβουλία βασίζεται στη δημιουργία μεγάλων έργων υποδομών και συνδετικότητας που φέρνουν την Ευρώπη και την Ασία, καθώς και άλλα μέρη του κόσμου, πιο κοντά. Ωστόσο, ο κ. Τσίπρας επισήμανε πως εάν περιοριστούμε σε μια σειρά από μεγάλα έργα, δεν θα εκπληρώσουμε το όραμα στο οποίο βασίζεται. Δεν θα αποτελέσει, δηλαδή, έναν ζωντανό Δρόμο του Μεταξιού του 21ου αιώνα.
Υπογράμμισε πως «η Πρωτοβουλία Belt and Road δίνει μια αξιοσημείωτη βάση, να συνδέσουμε πρωτοβουλίες που βελτιώνουν τις σχέσεις των λαών» και γι' αυτό πιστεύει ότι «θα πρέπει να κάνουμε πλήρη χρήση της».
Ανέφερε ότι πριν από μερικές μέρες, με τη στενή συνεργασία της Κίνας, φιλοξενήσαμε το «Πρώτο Φόρουμ Αρχαίων Πολιτισμών» στην Αθήνα, τονίζοντας τη σημασία που έχει αυτή η μορφή του διαλόγου για την παγκόσμια και περιφερειακή συνεργασία και ανάπτυξη.
Επίσης, το 2017 θα αποτελέσει την ελληνο-κινεζική χρονιά πολιτιστικών ανταλλαγών με πολλά δρώμενα, σχεδιασμένα με τη συνεργασία μουσείων και την ανταλλαγή καλλιτεχνικών δημιουργημάτων και εκθέσεων, μεταφράσεων λογοτεχνικών έργων, συμπαραγωγών ταινιών και εκθέσεων βιβλίων.
Ελλάδα και Κίνα συνεργαζόμαστε πολύ στενά για να βελτιώσουμε τις μορφωτικές και ακαδημαϊκές ανταλλαγές, και ασφαλώς τον τουρισμό. Ιδιαίτερα για τον τουρισμό, αλλά και τον πολιτισμό, ερευνούμε την πιθανότητα να συνεργαστούμε περαιτέρω με την Κίνα, μέσω των διμερών και τριμερών συνεργασιών μας με άλλες χώρες της ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, σημείωσε ο πρωθυπουργός.
«Πιστεύω πάρα πολύ ότι η Πρωτοβουλία Belt and Road χρειάζεται μια έντονη διάσταση έργων ανάμεσα στους λαούς μας για να εκπληρώσει το όραμά της. Ένα όραμα που, όπως λέμε εμείς οι μηχανικοί, χρειάζεται βαθιά θεμέλια ώστε να μπορεί να υποστηριχθεί από κάτω προς τα πάνω» τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
